ചെറുകഥ .അനിര്‍വചനീയം

വേനല്‍ചൂടിന്‍റെ കാഠിന്യം രാവിലെ പത്തുമണി മുതല്‍ തുടങ്ങുമെങ്കിലും സന്ധ്യമയങ്ങിയാല്‍ നല്ല മഞ്ഞുണ്ട്. സമയം രാത്രി പത്തുമണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു . മഞ്ഞുപെയ്യുന്നതിനാല്‍ കലശലായ തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്.വന്ദന സത്യനാരായണന്‍ അത്താഴം കഴിച്ച് അച്ഛന് പ്രമേഹത്തിനുള്ള ആയുര്‍വേദ ഔഷധങ്ങള്‍ നല്‍കുമ്പോഴാണ് ടെലഫോണ്‍ നിറുത്താതെ റിംഗ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ടത്. ഭര്‍ത്താവും കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി ആസ്ട്രേലിയയില്‍ വസിക്കുന്ന ഇളയ സഹോദരിയാണ് ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഈ സമയത്ത് വിളിക്കുന്നത്‌. വിദേശത്തു നിന്നും കാള്‍ വന്നാല്‍ ഇങ്ങിനെയല്ല ബെല്ലടിക്കുന്നത് ഇത് ലോക്കല്‍ കാളാണ് .മൂന്നാം തവണ ടെലഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്തപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ സത്യനാരായണന്‍ മകളോടായി പറഞ്ഞു :

" മോള് ചെന്നു ഫോണ്‍ എടുക്കൂ.. ആരാണാവോ ഈ അസമയത്ത് വിളിക്കുന്നത്‌ ! നിന്‍റെ കൈയിൽ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് ഇതിലേക്ക് ഇപ്പോള്‍ ആരും വിളിക്കാറില്ലല്ലോ"

വന്ദന അച്ഛന്‍റെ കിടപ്പുമുറിയില്‍ നിന്നും തിടുക്കത്തില്‍ സ്വീകരണമുറിയില്‍ പോയി ടെലഫോണിന്‍റെ റിസീവര്‍ എടുത്ത് ചെവിയോടടുപ്പിച്ചു. അങ്ങേത്തലയ്ക്കല്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ശബ്ദം

" ഇശ്ശി നേരായി മൊബൈല്‍ ഫോണിലേക്ക് വിളിക്കുന്നു എന്താടോ ഫോണ്‍ എടുക്കാത്തത് ?"

" ഞാന്‍ ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ടില്ല. ചാര്‍ജ്ജ് ചെയ്യുവാനായി മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ കിടപ്പുമുറിയില്‍ വെച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ."

" മൂന്നു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍ തന്‍റെ വിദ്യാലയത്തിന് രണ്ടുമാസം അവധി തുടങ്ങുകയല്ലേ ? അവധി തുടങ്ങുന്ന അന്ന് നമ്മള്‍ ഈ നാട് വിട്ടുപോകുന്നു .മറിച്ചൊന്നും പറയരുത്, ഞാന്‍ ഒരുപാട് ആലോചിച്ച് എടുത്ത തീരുമാനമാണ്.ഇനിയും തന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കുവാന്‍ എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ല"

" എന്‍റെ ഈശ്വരാ ! എന്താ ഭവനേട്ടന്‍ ഈ പറയുന്നെ ? വേളി കഴിച്ച പെണ്ണിനേയും അരുമ മകളേയും ഉപേക്ഷിച്ച് നമുക്ക് നാടുവിട്ട് പോകാമെന്നോ ?"

" അതെ ഞാന്‍ രണ്ടുമാസത്തെ അവധിയെടുത്തിട്ടുണ്ട് .തിരിച്ചുവരവിനെക്കുറിച്ചൊന്നും ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല .മറ്റാരും അറിയാതെയാണെങ്കിലും നമ്മള്‍ പരസ്പരം മാലയിട്ടിട്ടുണ്ട് .വര്‍ഗ്ഗ വിവേചനമാണല്ലോ നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുവാന്‍ കഴിയാതെപോയത്.ഇല്ലത്തിന്‍റെ മഹിമ കളയാതെയിരിക്കുവാന്‍ താന്‍ എടുത്ത ത്യാഗമല്ലേ നമുക്ക് പിരിയേണ്ടിവന്നത് ?"

എന്ത് മറുപടി പറയണം എന്നറിയാതെ വന്ദന വിഷമിച്ചു .തൊണ്ട വരണ്ടുണങ്ങിയിരിക്കുന്നു .മഞ്ഞിനാല്‍ പ്രകൃതി ആകമാനം മരവിച്ചിരിക്കുകയാണെങ്കിലും അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ വിയര്‍പ്പുകണങ്ങള്‍ പൊടിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു .പെരുവിരലില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയ മരവിപ്പ് ശരീരമാസകലം അനുഭവപ്പെടുവാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ റിസീവര്‍ താഴെവെച്ചു കിടപ്പുമുറിയില്‍ പോയി മെത്തയില്‍ക്കിടന്നു . പുലര്‍ച്ചെ അഞ്ചു മണിക്ക് ടൈംപീസിലെ അലറാം കേട്ടുകൊണ്ടാണ് വന്ദന പതിവായി ഉറക്കമെഴുന്നേല്‍ക്കുന്നത് .പക്ഷെ ഇന്ന് ആ പതിവ് തെറ്റിയിരിക്കുന്നു രാത്രിയില്‍ ഒട്ടും ഉറങ്ങുവാനായില്ല .ഉറങ്ങുവാനായി ഇമകള്‍ ഇറുക്കി അടച്ചിട്ടും ഉറങ്ങുവാനുള്ള ശ്രമം വിഫലമായി .ഓര്‍മകളുടെ ഭാണ്ഡ
ക്കെട്ടില്‍ നിന്നും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി അവളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്ന നാള്‍വഴികള്‍ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് തികട്ടി വന്നു.

ഗ്രാമത്തിലെ പേരുകേട്ട വന്‍കിട ഭൂവുടമകളായ ഇല്ലത്തെ സന്താനം ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുമായി കൂടുതല്‍ അടുക്കുന്നത് കലാലയത്തില്‍ വെച്ചായിരുന്നു .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ഇല്ലം ഏറെ പ്രൗഢി നിറഞ്ഞതായിരുന്നു.ഇല്ലപ്പറമ്പിലേക്കുള്ള പ്രവേശനകവാടമായി പടിഞ്ഞാറെ അതിരില്‍ പടിപ്പുര ഉണ്ടായിരുന്നു. ഉദ്യാനവും തുളസിത്തറയും സര്‍പ്പക്കാവും കുളവും കുളക്കടവും കാണുവാന്‍ ഒരിക്കല്‍ മാത്രം യോഗമുണ്ടായി. കലാലയത്തിലെ സഹപാഠികളുമൊത്ത് മാതൃകാ നമ്പൂതിരി ഗൃഹം കാണുവാന്‍ പോയ അന്ന് എല്ലാം അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കിക്കണ്ടു .പൂമുഖം, പടിഞ്ഞാറ്റിനി, ദീനമുറി, വടക്കിനി, മേലടുക്കള, തീണ്ടാരിപ്പുര, കലവറ, പാത്രക്കലവറ, പുത്തനറ, വടക്കേഅകം, വടക്കേക്കെട്ട്, ചെറിയ മേലടുക്കള, ശ്രീലകം, മോരകം, അടുക്കള, വടക്കേതും തെക്കേതും കിഴക്കേക്കെട്ടുകള്‍, ഊട്ടുപുര, നടുമുറ്റം വീടിന്റെ മുറികള്‍ക്കു നടുവിലാണ് നടുമുറ്റം. അവിവാഹിതര്‍ക്കും ചിലപ്പോള്‍ സന്ദര്‍ശകര്‍ക്കും ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ് കിഴക്കു പടിഞ്ഞാറ് ദിക്കിലെ മുറി. പിന്‍വശത്തെ വലതുഭാഗത്താണ് അറപ്പുര സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. മരംകൊണ്ടു നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ട അറപ്പുരയിലാണ് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കള്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്. വടക്കുദിശയിലാണ് അടുക്കള. അടുക്കളയിലേക്കു ചേര്‍ന്നു നില്ക്കുന്ന കിണറ്റില്‍നിന്നാണ് അടുക്കളാവശ്യത്തിനുള്ള ജലം ശേഖരിക്കുന്നത്. വേദപഠനത്തിനും ആരാധനകള്‍ക്കുമായി വെവ്വേറെ മുറികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .
പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന്‍റെ സമീപത്തായി വീട്ടുജോലി ചെയ്യുന്നവര്‍ക്കും വാല്യക്കാര്‍ക്കുമായി ഒരു പുരയും (അഗ്രശാല) രാത്രികാലങ്ങളില്‍ എത്തുന്ന അപരിചിതര്‍ക്കും സന്ദര്‍ശകര്‍ക്കുമായി പ്രത്യേകം അതിഥി മന്ദിരങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു . ഗൃഹോപകരണങ്ങള്‍ക്കും സവിശേഷതകളുണ്ട്.ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വേദാഭ്യസനം കഴിഞ്ഞ ആളാണ് .

ദൃഷ്ടിയില്‍പ്പെട്ടാല്‍പോലും അശുദ്ധമാകും കീഴ്ജാതികളുടെ സാന്നിധ്യം എന്ന വിശ്വാസവുമായി ജീവിച്ചിരുന്ന അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരിയും കുടുംബവും ദൂരയാത്രയ്ക്ക് പോയ നാളുകളിലാണ്‌ സഹപാഠികളെ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി ഇല്ലം കാണുവാനായി കൊണ്ടുപോയത് . വേദാഭ്യസനം കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിലും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ചില ചെയ്തികള്‍ നിരീശ്വരവാദിയുടെതായിരുന്നു .കലാലയത്തില്‍ കമ്മൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ അയാള്‍ സജീവമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചു.അവര്‍ണരുടെ ഗൃഹങ്ങളില്‍ പോയി അയാള്‍ ഭക്ഷണം പോലും കഴിച്ചിരുന്നു .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയും വന്ദനയും കമ്മൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ സജീവപ്രവര്‍ത്തകരായിരുന്നത് അവരെ കൂടുതല്‍ അടുപ്പിച്ചു .

കലാലയത്തിലെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന സമയം ഒരു ദിവസം ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വന്ദനയോട് പറഞ്ഞു :

" എനിക്ക് അല്പം സംസാരിക്കുവാനുണ്ട് നമുക്ക് അല്പം നടക്കാം "

വന്ദന അയാളോടൊപ്പം നടന്നു .ടാറിട്ട പാതയുടെ ഇരുവശങ്ങളിലും പൂമരങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന്‌ പന്തലിച്ചു നില്ക്കുന്നതിനാല്‍ നട്ടുച്ച വെയിലിലും സൂര്യരശ്മികള്‍ ശരീരത്തില്‍ ഏല്ക്കാതെ നടക്കാം .പൂമരത്തില്‍ നിന്നും ധാരാളം ചുവന്ന പുഷ്പങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കാഴ്ച, അവര്‍ക്കായി പരവതാനി വിരിച്ചതുപോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു .വേനല്‍ച്ചൂടിലെ കാറ്റിന് പുഷ്പങ്ങളുടെ സുഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.അയാള്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ വന്ദന ലജ്ജാവതിയായി .തീക്ഷ്ണമായ അയാളുടെ നോട്ടത്തിന് പല അര്‍ഥങ്ങള്‍ ഉള്ളതുപോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നിപ്പിച്ചു . ഏറെനേരം അയാള്‍ മൌനിയായി നടന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ ചോദിച്ചു :

" അല്പം സംസാരിക്കുവാന്‍ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ ഒന്നും ഉരിയാടാതെ നടക്കുന്നത് ?"

"എങ്ങിനെ തുടങ്ങണം എന്ന് അറിയുന്നില്ല .എന്നെ വന്ദനയ്ക്ക് അറിയാമല്ലോ ? വര്‍ഗ്ഗവിവേചനം എനിക്കില്ല .മനുഷ്യരാല്‍ നിര്‍മ്മിതമായതാണ് മതങ്ങള്‍ എന്നാണ് എന്‍റെ വിശ്വാസം .പിന്നെ ജാതിയും മതവും പ്രണയത്തിന് ഹേതുവാകില്ലല്ലോ .അതെ ......എനിക്ക് വന്ദനയോട് പ്രണയം തോന്നുന്നു .കലാലയത്തില്‍ മറ്റുള്ളവരില്‍ ഉള്ളതുപോലെ വെറും നേരം പോക്കിനുള്ള പ്രണയമായി എന്‍റെ പ്രണയത്തെ കാണരുത് "

,"ഈശ്വരാ ! എന്താ ഈ പറയുന്നേ ? ഇല്ലത്തിന്‍റെ പടിപ്പുര കടക്കുവാനുള്ള യോഗ്യതയുണ്ടോ എനിക്ക് ? അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി അറിഞ്ഞാല്‍ എന്താ ഉണ്ടാവുക എന്ന് ഓര്‍ത്തിട്ടുണ്ടോ ?വീട്ടുകാര്‍ തീരുമാനിക്കുന്ന സുന്ദരിയായ അന്തര്‍ജ്ജനത്തെ വേളി കഴിച്ച് ജീവിക്കേണ്ടുന്ന ആള്‍ക്കെന്താ ഇങ്ങനയൊക്കെ തോന്നുന്നത് ? അരുത് ഇങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിക്കരുത് "

" ഇല്ലത്തുള്ളവരുടെ സമ്മതത്തോടെ എനിക്ക് വന്ദനയെ വിവാഹം ചെയ്യുവാനാവില്ല എന്ന് നന്നായി അറിയാം .വന്ദനയുടെ മനസ്സില്‍ മറ്റാരും ഇല്ലാ എങ്കില്‍ എനിക്ക് വേണം ഇയാളെ. എന്‍റെ തീരുമാനത്തില്‍ മാറ്റമില്ല മറിച്ചാണെങ്കില്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ വേറെ വേളി ഉണ്ടാവുകയില്ല. അത്രയ്ക്ക് ഞാന്‍ തന്നെ പ്രണയിച്ചുപോയി "

മറുപടി പറയുവാന്‍ വന്ദനയ്ക്കായില്ല .പാദങ്ങളില്‍ നിന്നും അനുഭവപ്പെട്ട വിറയല്‍ ശരീരമാകെ വ്യാപിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ തിരികെ നടന്നു .പുറകില്‍ നിന്നും ,, വന്ദനേ ...,, എന്ന വിളിക്കേട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി .ഷര്‍ട്ടിന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും നാലായി മടക്കിയ ഒരു എഴുത്ത് അവളുടെ നേര്‍ക്ക്‌ നീട്ടി ക്കൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു :

"എനിക്ക് പറയുവാനുള്ളത് എല്ലാം ഈ എഴുത്തിലുണ്ട് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെങ്കില്‍ ഈ എഴുത്ത് വാങ്ങിക്കൂ"

ആരുടേയും ശ്രദ്ധയില്ല എന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി വിറയാര്‍ന്ന കരങ്ങളാല്‍ അവള്‍ എഴുത്ത് വാങ്ങി ധൃതിയില്‍ ക്ലാസ്സ് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു .ഭവന്‍നമ്പൂതിരിയുടെ സ്നേഹത്തിനായി കൊതിക്കുന്ന പല പെണ്‍കുട്ടികളേയും വന്ദനയ്ക്ക് അറിയാം. സത്യത്തില്‍ ആ പെണ്‍കുട്ടികളില്‍ ഒരുവളായിരുന്നു വന്ദന. അര്‍ഹിക്കാത്തതായത് കൊണ്ട് ഇഷ്ടം മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിച്ചു .ഇപ്പോള്‍ അയാള്‍ തന്നോട് പ്രണയമാണെന്ന് മൊഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു !! ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ സന്തോഷവും പിന്നീട് ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ഭവിഷത്തുകളെ കുറിച്ചോര്‍ത്തപ്പോള്‍ സങ്കടവും തോന്നി .വീട്ടില്‍ എത്തി എഴുത്ത് വായിച്ചപ്പോഴാണ് ശ്വാസം നേരെയായത്‌ .എഴുത്തിലെ തുടക്കം വന്ദനയുടെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ച് വര്‍ണിച്ചുക്കൊണ്ടുള്ള ഏതാനും വരി കവിതകളായിരുന്നു .ഏതൊരു സ്ത്രീയും തന്‍റെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ച് കേള്‍ക്കുവാന്‍ കൊതിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍ എഴുത്തിലുടനീളം എഴുതിയിരിക്കുന്നു .ഭവന്‍നമ്പൂതിരിക്കായി മറുപടി എഴുതിക്കിടക്കുമ്പോള്‍ സമയം പുലര്‍ച്ചെ രണ്ടുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു .

ഭവന്‍നമ്പൂതിരിയും വന്ദനയും അഗാധമായി പ്രണയബദ്ധരായി. സന്തോഷമുളവാക്കുന്ന കലാലയജീവിതത്തിലെ ദിനരാത്രങ്ങളും മാസങ്ങളും വര്‍ഷങ്ങളും പോയ്മറഞ്ഞു.ഭവന്‍നമ്പൂതിരി ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കലാലയത്തില്‍ തന്നെ എം എ മലയാളത്തിനു ചേര്‍ന്നു .വന്ദന ബിഎഡ് നായി ദൂരെയുള്ള കലാലയത്തിലേക്ക്‌ പോയി. അവിടെ ഹോസ്റ്റലില്‍ നിന്നായിരുന്നു പഠനം .കലാലയത്തില്‍ നിന്നും വന്ദന വിട പറയുന്ന ദിവസം ഭവന്‍നമ്പൂതിരി വന്ദനയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ ഒരു സമ്മാനപ്പൊതി നീട്ടി .പൊതിക്കുള്ളില്‍ വില കൂടിയ മൊബൈല്‍ ഫോണും ഒരു എഴുത്തും .എന്‍റെ പ്രണയിനിക്കായി എന്ന് തുടങ്ങുന്ന എഴുത്ത് അവളുടെ ഇമകള്‍ നനയിച്ചു .വര്‍ഷങ്ങള്‍ പോയ്മറഞ്ഞു .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി കലാലയത്തില്‍ത്തന്നെ ലക്ചററായി ഉദ്യോഗം ആരംഭിച്ചു .വന്ദനയ്ക്ക് ഗ്രാമത്തിലെ വിദ്യാലയത്തില്‍ അച്ഛന്‍ വിരമിച്ച ഒഴിവില്‍ ജോലി ലഭിച്ചു .വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്ക് അറിവ് പകര്‍ന്നു നല്‍കുന്ന തൊഴിലില്‍ രണ്ടുപേരും സന്തോഷം കണ്ടെത്തി .

ഇല്ലത്ത് ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ വേളി അയാളുടെ സമ്മതം ഇല്ലാതെ ഉറപ്പിച്ചു .ഭാവിയില്‍ കലക്ടര്‍ ഉദ്യോഗം ലഭിക്കുവാന്‍ യോഗ്യതയുള്ള പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു വധു. ഐ.എ.എസിന് പഠിക്കുന്ന സുന്ദരിയായ പെണ്‍കുട്ടിയെ വേളി കഴിക്കുവാന്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി എതിര്‍പ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചു .ഒരു അവധി ദിവസം രാവിലെ വന്ദനയ്ക്ക് ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ കാള്‍ വന്നു .

"വന്ദന ഉടനെ ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് വരണം നമ്മള്‍ ഇന്ന് വിവാഹിതരാവണം .തിങ്കളാഴ്ച നമുക്ക് വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യുവാനുള്ള അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിക്കണം .ഞാന്‍ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്നു വേഗം പുറപ്പെട്ടോളൂ "

മറുപടി പറയുമ്പോഴേക്കും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി കാള്‍ കട്ടുചെയ്തു .വസ്ത്രം മാറി കൂട്ടുകാരിയുടെ അരികിലേക്ക് പോകുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് വീട്ടില്‍ നിന്നും വന്ദന ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് യാത്രയായി.ശരീരമാസകലം വിറയല്‍ അനുഭവപെടുന്നത് പോലെ വരുംവരായ്കകളെപ്പറ്റി ഒന്നും വന്ദന ഓര്‍ത്തില്ല അവള്‍ക്ക് കൊതിയായിരുന്നു അയാളോടൊപ്പം ജീവിക്കുവാന്‍ .ക്ഷേത്രത്തില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി ക്ഷേത്ര കവാടത്തില്‍ കാത്തുനിന്നിരുന്നു . കൈയിൽ തെച്ചിയും തുളസിയും കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ രണ്ടു മാലകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.മേല്‍ശാന്തിയുടെ കാര്‍മ്മികത്വത്തില്‍ ശ്രീകൃഷ്ണ വിഗ്രഹത്തിനു മുന്‍പാകെ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മാലയിട്ടു .വന്ദനയ്ക്ക് വിശ്വാസിക്കുവാന്‍ ആവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .താന്‍ വിവാഹിതയായിരിക്കുന്നു !! ആഗ്രഹിച്ച പുരുഷന്‍ തന്നെ വരണമാല്യം ചാര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു !!!! വരന്‍ അണിയിക്കുന്ന മാല്യത്തിലൂടെ വധു തന്‍റെ സര്‍വ്വസ്വവും വരനായി നല്‍കണമെന്നും വധു അണിയിക്കുന്ന മാല്യത്തിലൂടെ വരന്‍റെ സര്‍വ്വസ്വവും വധുവിനാകണമെന്നുമാണ് വ്യവസ്ഥ .ചടങ്ങുകള്‍ കഴിഞ്ഞ് പുറത്തുവന്നപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വന്ദനയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യുവാനുള്ള അപേക്ഷ നീട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

" ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടെ വിവാഹം രഹസ്യമായിരിക്കട്ടെ .ഈ അപേക്ഷയില്‍ ഒപ്പിട്ടോളൂ ..ഞാന്‍ നാളെ അപേക്ഷ രജിസ്റ്റര്‍ ഓഫീസില്‍ സമര്‍പ്പിക്കാം .വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യുവാനുള്ള തിയ്യതി ആയാല്‍ നമുക്ക് വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യാം എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാം. ഇല്ലത്തേക്ക് നമുക്ക് പ്രവേശനം ഉണ്ടാവുകയില്ല .സാരിമില്ല നമുക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും ജോലിയുണ്ട് പിന്നെ എന്തിന് നമ്മള്‍ പേടിക്കണം ? തത്ക്കാലം നമുക്ക് ഒരു വീട് വാടകയ്ക്ക് എടുക്കാം വന്ദനയ്ക്ക് ഭയമുണ്ടോ ? വന്ദനയുടെ വീട്ടുകാര്‍ നമ്മുടെ വിവാഹം അംഗീകരിക്കുമോ?."

"വീട്ടില്‍ അറിയിക്കാതെ നമ്മുടെ വിവാഹം നടന്നതില്‍ വീട്ടുക്കാര്‍ക്ക് വിഷമം ഉണ്ടാവും .എനിക്ക് അങ്ങയുടെ അവസ്ഥ ഓര്‍ത്തിട്ടാണ് ഭയം . ഇല്ലത്ത് വിവരങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞാല്‍ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന കോലാഹലങ്ങളെ പറ്റി ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാതെ ഭയം തോന്നുന്നു "

"ഭയപ്പെടേണ്ടാ ഞാനില്ലേ കൂടെ ? ഇപ്പോള്‍ തത്ക്കാലം വീട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ"

തിരികെ നടക്കുമ്പോള്‍ വന്ദന പലവട്ടം തിരിഞ്ഞു നോക്കി അപ്പോഴൊക്കെയും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വന്ദനയെത്തന്നെ നോക്കി നില്ക്കുകയായിരുന്നു .തിരിഞ്ഞുനോക്കി നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ കാല്‍പ്പാദം ക്കരിങ്കല്‍ ചീളില്‍ തട്ടി വിരലില്‍ നിന്നും രക്തം പൊടിഞ്ഞു .ശകുനപ്പിഴ ! അതവളുടെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തി .വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ധൈര്യം ചോര്‍ന്നുപോകുന്നത് പോലെ വന്ദനയ്ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .മനസ്സ് കലുഷിതമായിരുന്നു .വരും ദിവസങ്ങളില്‍ താന്‍ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ജീവിതത്തിലെ സങ്കീര്‍ണമായ അവസ്ഥകളെക്കുറിച്ചോര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവള്‍ വല്ലാതെ സങ്കടത്തിലായി .

രണ്ടാം ദിവസം വന്ദന വിദ്യാലയത്തിലേക്ക്‌ പോകുവാനായി വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി പ്രധാന പാതയുടെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് നടക്കുകയായിരുന്നു .ദൂരെ ഒരു വാഹനം പാതയോരത്ത് നിറുത്തിയിട്ടത് കണ്ടപ്പോള്‍ പലപ്പോഴും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി ഓടിച്ചുവന്നിരുന്ന വാഹനത്തെപ്പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ വാഹനത്തിന്‍റെ നമ്പര്‍ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി. അതെ തന്‍റെ ഊഹം തെറ്റിയില്ല.ഇല്ലത്തെ വാഹനം തന്നെ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി അവളെ കാണുവാന്‍ വന്നു കാത്തുനില്ക്കുകയായിരിക്കും എന്നാണ് വന്ദന നിനച്ചത്. പക്ഷെ വാഹനത്തിന് അരികില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ പുറകിലെ സീറ്റില്‍ ഇരിക്കുന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോള്‍ വന്ദന നടുങ്ങി നിന്നു .അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി വാഹനത്തില്‍ നിന്നും വന്ദനയെ ക്കണ്ടപ്പോള്‍ ഇറങ്ങി നിന്നു .അറിയാത്ത ഭാവത്തില്‍ നടന്നു നീങ്ങുവാന്‍ ശ്രമിച്ച വന്ദനയോടായി അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി മൊഴിഞ്ഞു :

"നിക്ക്യാ അവിടെ നിക്ക്യാ... ഞാന്‍ കുട്ടിയെക്കാത്തു നിന്നതാണ്. വീട്ടിലേക്ക് വന്നാല്‍ കുട്ടിയുടെ വീട്ടിലുള്ളവര്‍ വിവരങ്ങള്‍ അറിയും. അവിടെയുള്ളവരെ വിവരം ധരിപ്പിക്കേണ്ടാ എന്ന് നിരീച്ചു .ഇല്ലത്ത് ഇങ്ങനെയൊരു സന്താനം വേറെ പിറവിയെടുത്തിട്ടില്ല . അസുരവിത്ത്‌.......!! അല്ലാണ്ടെ എന്താ ഞാന്‍ പറയ്യാ ..?? ഇപ്പോള്‍ ഒരു അപേക്ഷയുമായാണ് ഞാന്‍ മോളുടെ മുമ്പാകെ നിക്കണത് .മറക്കണം എന്‍റെ മോനെ കുട്ടി മറക്കണം. ചേരാത്ത ബന്ധം കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കരുത് .അങ്ങിനെയുണ്ടായാല്‍ അത് എന്നും കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ സമ്മാനിക്കും .ഇല്ലത്തിന്‍റെ മാനം കളയരുത് .പരമ്പരയായി ആരും തന്നെ ഇല്ലത്ത് അന്യമതസ്ഥരുമായി വിവാഹം നടത്തിയിട്ടില്ല .ഭവന്‍റെ വേളി നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുകയാണ് ആ വേളി നടക്കണം ആ വേളിയെ നടക്കുവാന്‍ പാടുള്ളൂ .ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ ഉണ്ടായത് ആരും അറിയരുത്. മറിച്ചാണെങ്കില്‍ മനം ഉരുകി ശപിക്കും ഞാന്‍ രണ്ടിനേയും !!"

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അച്ഛൻ നമ്പൂതിരി പ്രതികരണത്തിന് നില്ക്കാതെ ഉടൻ തന്നെ കാറിൽക്കയറി.

അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി വാഹനത്തില്‍ കയറിപ്പോയപ്പോള്‍ വന്ദനയ്ക്ക് പൊട്ടിക്കരയുവാനാണ് തോന്നിയത് .തല കറങ്ങുന്നത് പോലെ അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും ഒരു നിമിഷം ക്കൊണ്ട് തകര്‍ന്നടിഞ്ഞത് പോലെ. അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ പ്രപഞ്ചമാകെ മുഴങ്ങുന്നതുപോലെ.

"മനം ഉരുകി ശപിക്കും ഞാന്‍ രണ്ടിനേയും!!"

വന്ദന മനസ്സില്‍ ഉരുവിട്ടു ,, ഈശ്വരാ എന്തിന് എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥ സംജാതമാക്കി ? എന്തിന് ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുമായി ഞാന്‍ പരിചയപ്പെട്ടു ? ഈശ്വരാ രക്ഷിക്കേണമേ .ഞാന്‍ കാരണം ആ പാവത്തിന്‍റെ ജന്മം ശപിക്കപ്പെട്ടതാക്കരുതേ.

വിദ്യാലയത്തില്‍ എത്തിയെങ്കിലും വിദ്യാര്‍ഥികളെ പഠിപ്പിക്കുവാന്‍ അവള്‍ക്കായില്ല .മനസ്സ് കലുക്ഷിതമായ കടല്‍ത്തിരമാലകള്‍ പോലെ ഇളകി മറിയുന്നു .നീണ്ട ആലോചനകള്‍ക്കൊടുവില്‍ വന്ദന ഒരു ഉറച്ച തീരുമാനത്തില്‍ എത്തി .ആരുടേയും ശാപം ഏറ്റുവാങ്ങിയ ജീവിതം തനിക്ക് വേണ്ടാ. .ഇല്ലത്ത് എല്ലാ സുഖഭോഗങ്ങളും അനുഭവിച്ച് ജീവിക്കേണ്ടുന്ന ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ജീവിതം താന്‍ കാരണം ശിഥിലമാകാന്‍ പാടില്ല .വിദ്യാലയത്തില്‍ എത്തിയാല്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണിലേക്ക് വിളിക്കുന്ന പതിവ് ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിക്കില്ല .വിദ്യാലയത്തില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന സമയം നോക്കിയാണ് എന്നും വിളിക്കുന്നത്‌ .അന്നും പതിവ് പോലെ വിളി വന്നു .ഫോണ്‍ കാള്‍ എടുത്തപ്പോള്‍ പൊട്ടിക്കരയുവാനാണ് തോന്നിയത്. ധൈര്യം സംഭരിച്ച് വന്ദന പറഞ്ഞു :

" അങ്ങ് എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം എന്നെ മറക്കണം നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല .ഇല്ലത്തുള്ളവരുടെ തീരുമാനം പോലെ വേളിക്കു സമ്മതിക്കണം .ഇനി എന്നെ വിളിക്കുകയോ നേരില്‍ കാണുവാന്‍ ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്യരുത് .അങ്ങിനെയുണ്ടായാല്‍ ഞാന്‍ ഈ ലോകത്ത് ജീവിച്ചിരിക്കില്ല .എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ടെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പറയുന്നത് അനുസരിക്കണം "

മറുപടി പറയുന്നതിന് മുന്‍പ് വന്ദന കാള്‍ ക്കട്ട് ചെയ്ത് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ സ്വീച്ച്‌ ഓഫ് ചെയ്തു .വന്ദന വിഷമം സഹിക്കവയ്യാതെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നത്. കരയുന്നത് ആരും കാണാതെയിരിക്കുവാന്‍ സാരിത്തലപ്പുക്കൊണ്ട് അവള്‍ മുഖം പൊത്തിപ്പിടിച്ചു .വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ കിടപ്പുമുറിയില്‍ക്കയറി കതകടച്ച് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു .അടുത്ത ദിവസം വിദ്യാലയത്തിലേക്ക്‌ പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വഴിയില്‍ വന്ദനയെ കാത്തുനിന്നിരുന്നു .അവള്‍ കണ്ട ഭാവം നടിക്കാതെ നടന്നു നീങ്ങിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ പുറകെ നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

"എന്താ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനയൊക്കെ ? എനിക്ക് ഇല്ലവും വേണ്ടാ അവിടെയുള്ളവരെയും വേണ്ടാ, എനിക്ക് വന്ദനയെ മാത്രം മതി. വരൂ ഇപ്പോള്‍ത്തന്നെ എന്‍റെ കൂടെ പോരൂ. ഞാന്‍ ഒരു വീട് വാടകയ്ക്ക് തരപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിവാഹം രജിസ്റ്റര്‍ സമയമാവുമ്പോള്‍ നടത്താം ഈശ്വരന്‍റെ മുന്‍പാകെ വന്ദന എന്‍റെ ഭാര്യയാണ് "

"എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ല നിങ്ങളെ .എനിക്ക് നിങ്ങളെ കാണുന്നത് തന്നെ അറപ്പാണ് പോകൂ എന്‍റെ മുന്‍പില്‍ നിന്നും. അല്ലെങ്കില്‍ എന്നെ ശല്യം ചെയ്യുന്നൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ ആളെ കൂട്ടും .പോകാന്‍....... എന്‍റെ മുന്‍പില്‍ നിന്നും പോകാന്‍ !!"

അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ആക്രോശിച്ചു .

ഒരു നിമിഷം ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി പകച്ചു നിന്നുപോയി. ഇതുവരെ കാണാത്ത വന്ദനയുടെ മുഖഭാവവും സംസാരവും അയാളെ ധര്‍മസങ്കടത്തിലാക്കി .പൊടുന്നനെയുള്ള ഭാവപ്രകടനം അയാളെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി .ധൃതിയില്‍ നടന്നു നീങ്ങുന്ന വന്ദനയെ നിസ്സഹായതയോടെ അയാള്‍ നോക്കിനിന്നു .ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ വേളി കഴിഞ്ഞു .വധു അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനം .

വന്ദനയുടെ വിവാഹം നടത്തുവാനായി വീട്ടുകാര്‍ അശ്രാന്തപരിശ്രമം നടത്തിയെങ്കിലും ശ്രമം വിഫലമായി .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ പകരം മറ്റൊരാളെ ഭര്‍ത്താവായി കാണുവാന്‍ അവള്‍ക്കായില്ല .രഹസ്യമായാണെങ്കിലും തന്‍റെ വിവഹം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുവാന്‍ ആയില്ലെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി തന്‍റെ ഭര്‍ത്താവാണ് അയാളുടെ ഓര്‍മ്മകളുമായി ജീവിക്കുവാനായിരുന്നു അവളുടെ തീരുമാനം .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ വേളി കഴിഞ്ഞ് ഏതാണ്ട് ഒരു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞുകാണും ഒരു ദിവസം ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ കാള്‍ വന്ദനയെ തേടിയെത്തി .

"ഞാനിപ്പോള്‍ വിഷമിപ്പിക്കുവാനല്ല വിളിച്ചത് .വന്ദന വിവാഹിതയാവണം എന്ന് പറയുവാനാണ് വിളിച്ചത്. എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചത് എന്തിനാണ് എന്നത് എനിക്ക് നല്ലതുപോലെ അറിയാം .എനിക്ക് വന്ദനയെ മറക്കുവാന്‍ ഈ ജന്മത്തില്‍ ആവില്ല. വേളി കഴിച്ച പെണ്ണിന്‍റെ കൂടെ ജീവിക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ. എനിക്ക് അവളെ ഭാര്യയായി അംഗീകരിക്കുവാനും ആവുന്നില്ല .ഭര്‍ത്താവ് മക്കള്‍ ഇതൊന്നും ജീവിതത്തില്‍ വേണ്ടാ എന്ന് വെക്കരുത്. എന്നോട് അല്പമെങ്കിലും സ്നേഹം ഉണ്ടെങ്കില്‍ വന്ദന വിവാഹിതയാവണം "

മറുപടി പറയുവാന്‍ വന്ദനയ്ക്ക് ആയില്ല ഒരു തേങ്ങല്‍ മാത്രം അവളില്‍ അവശേഷിച്ചു .പിന്നീട് പതിവായി ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വന്ദനയ്ക്ക് വിളിക്കുമായിരുന്നു .വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും ആ പതിവ് തെറ്റിച്ചിട്ടില്ല .സത്യനാരായണന് രണ്ടു മക്കളാണ് വന്ദനയും, അനിയത്തി രേഷ്മയും രേഷ്മയുടെ വിവാഹം ആര്‍ഭാടമായി തന്നെ നടത്തപ്പെട്ടു. വിവാഹ ശേഷം രേഷ്മ ഭര്‍ത്താവുമൊത്ത് ആസ്ട്രേലിയയിലേക്ക് പോയി. വര്‍ഷാവര്‍ഷം ഒരു മാസത്തെ അവധിക്ക് നാട്ടില്‍ വന്നു പോകും .ഇപ്പോള്‍ വന്ദനയും അച്ഛനും ,അമ്മയുമാണ് വീട്ടിലുള്ളത് .മകള്‍ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിക്കാത്തത് ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുമായുണ്ടായ പ്രണയ നൈരാശ്യമാണെന്ന് സത്യനാരായണന് അറിയാം .വിവാഹത്തിന് നിര്‍ബന്ധിക്കുമ്പോള്‍ പതിവായി കരയുന്ന മകളെ ഇപ്പോള്‍ അയാള്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കാറില്ല .

അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനം ഇപ്പോള്‍ കര്‍ണാടകയിലെ ഏതോ ജില്ലയിലെ കലക്ടറായി ജോലി നോക്കുന്നു. ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി നാട്ടില്‍ത്തന്നെ പഠിച്ചിരുന്ന കലാലയത്തിലെ പ്രഫസറാണ്‌ .അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനത്തിന്‍റെ കൂടെയാണ് മകള്‍ താമസിക്കുന്നത് ,ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയും അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനവും ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുന്നത് വിരളമാണ് .നീണ്ട അവധികള്‍ ലഭിക്കുമ്പോഴാണ് രണ്ടുപേരും ഒരുമിക്കുന്നത് . അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനം കുടുംബബന്ധങ്ങളെക്കാളും കൂടുതല്‍ പ്രാധാന്യം നല്‍കുന്നത് രാജ്യ സേവനങ്ങള്‍ക്കാണ് .ഇല്ലത്തുള്ളവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കുവാന്‍ പേരിനൊരു ഭാര്യ മാത്രമായിരുന്നു ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിക്ക് അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജനം .അനാമിക അന്തര്‍ജ്ജത്തിനെ വന്ദനയ്ക്ക് പകരമായി കാണുവാന്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിക്കായില്ല.

മേല്‍ക്കൂരയില്‍ മഞ്ഞുപെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനാല്‍ കിടപ്പുമുറിയില്‍ അസഹനീയമായ തണുപ്പായിരുന്നു .തണുപ്പിനാല്‍ വന്ദനയുടെ ശരീരമാകെ കുളിരുന്നുണ്ടായിരുന്നു .കൈകളിലെ എഴുന്നേറ്റുനില്‍ക്കുന്ന രോമകൂപങ്ങളില്‍ അവള്‍ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .പുതച്ചുമൂടിക്കിടന്നിട്ടും ദേഹം വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയെ തനിക്ക് നഷ്ടമായില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ശരീരത്തോട് ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്ന് കിടന്നാല്‍ എത്ര കഠിനമായ തണുപ്പും തനിക്ക് സഹിക്കാമായിരുന്നു.അതിനുള്ള ഭാഗ്യം തനിക്ക് ലഭിച്ചില്ല എന്ന് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവളുടെ ഇമകള്‍ നനഞ്ഞു .ഇപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തന്നെ ക്ഷണിച്ചിരിക്കുന്നു .കൂടെപ്പോയാല്‍ എത്രകാലം തനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ ജീവിക്കുവാനാവും ? ഈ അവധിക്കാലം കഴിയുന്നത്‌ വരെ മാത്രമേ തങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിന് ആയുസ്സ് ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ. അതോ ജീവിതാവസാനംവരെ തനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക് ജന്മം നല്‍കി ജീവിക്കുവാനാവുമോ ? അദ്ദേഹം തനിക്ക് വരണമാല്യം ചാര്‍ത്തിയ വിവരം സമൂഹത്തിന് അറിയില്ലല്ലോ . താന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ പൊറുതിക്ക് പോയാല്‍ ഗ്രാമവാസികള്‍ ഒന്നടങ്കം തന്നെ അഭിസാരിക എന്ന് മുദ്രകുത്തില്ലേ ?ഉത്തരം ലഭിക്കാത്ത അനവധി ചോദ്യങ്ങള്‍ അവളുടെ മനസ്സിനെ കലുക്ഷിതമാക്കി . വന്ദന തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് ഒരുവിധം നേരം വെളുപ്പിച്ചു. വിദ്യാലയത്തില്‍ പോയപ്പോള്‍ ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞതിനാല്‍ ക്ഷീണം അവളെ പിടിക്കൂടിയിരുന്നു.

അടുത്ത ദിവസം വിദ്യാലയം അവസാനവര്‍ഷ പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു രണ്ടുമാസത്തേക്ക് അടച്ചുപൂട്ടി .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വരണമാല്യം ചാര്‍ത്തുന്നതിനു മുമ്പ് വരെ വിദ്യാലയത്തിനു അവധി ലഭിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളെ അവള്‍ വല്ലാതെ ഇഷ്ട്പ്പെട്ടിരുന്നു .അയാളെ അവള്‍ക്ക് അന്യമായതില്‍പ്പിന്നെ അവധി ദിവസങ്ങളെ അവള്‍ വെറുത്തു .വീട്ടില്‍ വെറുതെയിരിക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സ് വല്ലാതെ വേദനിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കും .ജീവിതത്തില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോകുമോ എന്ന ഭയം അവളെ വല്ലാതെ ആകുലപ്പെടുത്തിയിരുന്നു .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിക്ക് പകരം മറ്റൊരു പുരുഷനെ മനസ്സില്‍ പ്രതിഷ്ഠിക്കുവാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവള്‍ക്ക് അതിനായില്ല .ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി പതിവായി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .യാത്രയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ മറുപടി പറയാതെ അവള്‍ ഒഴിഞ്ഞുമാറി . പ്രായമായ മാതാപിതാക്കളെ തനിച്ചാക്കി താന്‍ എങ്ങിനെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ പോകും .ഇനി പോയാല്‍ത്തന്നെ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന കോലാഹലങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഒരു നടുക്കം അവളില്‍ ഉളവായി.

സമയം സന്ധ്യ മയങ്ങിയപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ കാള്‍ വന്നു .പതിവില്‍ കൂടുതല്‍ കരങ്ങള്‍ വിറയ്ക്കുന്നത് പോലെ അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .ഹൃദയമിടിപ്പിന്‍റെ താളവും ധൃതഗതിയിലായി .അങ്ങേത്തലയ്ക്കല്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ ശബ്ദം :

"പോകുവാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ എവിടെവരെയായി ? അത്യാവശ്യം ധരിക്കുവാനുള്ള വസ്ത്രങ്ങള്‍ മാത്രം കരുതിയാല്‍ മതി .കശ്മീരിലെ ഹിമാലയന്‍ മലനിരകളില്‍ പോയി നമുക്ക് ചേക്കേറാം . സിയാചിനില്‍ താമസിക്കുവാനുള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട് സിയാചിൻ എന്ന നാമത്തിന്‍റെ അർത്ഥം അറിയുമോ വന്ദനയ്ക്ക് ?"

" കാട്ടുപനിനീർപ്പൂക്കളുടെ ഇടം എന്നല്ലേ അര്‍ത്ഥം ?"

" അതേ.. കാട്ടുപനിനീർപ്പൂക്കളുടെ ഇടത്തില്‍ പോയി ആപ്പിള്‍ തോട്ടങ്ങളിലും , ചെറി തോട്ടങ്ങളിലും പോയി പ്രകൃതി ഭംഗി ആവോളം ആസ്വദിക്കാം .ലളിതാദിത്യ മുക്തപീഠ ചക്രവര്‍ത്തി നിര്‍മിച്ച സൂര്യക്ഷേത്രത്തില്‍ പോയി നമുക്ക് പ്രാര്‍ഥിക്കാം .ലഡാക്കിലെ മലനിരകളില്‍ നിന്നും ഒഴുകി വരുന്ന കണ്ണീർ പോലുള്ളനീർജലത്തില്‍ കുളിക്കാം .മനംമയക്കുന്ന ഭൂപ്രദേശത്ത് നമ്മള്‍ കൊതിച്ച ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതത്തിന് നാന്ദികുറിക്കാം .വന്ദന എന്തിനാ ഭയക്കുന്നത് ? വന്ദന എന്‍റെ ഭാര്യയാണ്. ആദ്യഭാര്യയ്ക്കുള്ള സ്ഥാനം രണ്ടാം ഭാര്യക്കില്ല .വന്ദനയുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ സമ്മതം ഞാന്‍ വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട് .എന്നെ ഒഴിവാക്കിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആശിച്ചിരുന്നു വന്ദന മറ്റൊരാളെ വിവാഹംകഴിച്ചു സുഖമായി ജീവിക്കുന്നത് കാണുവാന്‍ പക്ഷേ, അങ്ങിനെയൊന്ന് വന്ദനയുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായില്ല .എനിക്ക് അറിയാം ആ മനസ്സ് നിറയെ ഞാനാണെന്ന് .ഇനിയും തന്നെ തനിച്ചാക്കുവാന്‍ എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ല .രാവിലെ എട്ടുമണിക്ക് വാഹനവുമായി ഞാന്‍ വീടിന്‍റെ പടിക്കല്‍ എത്തും അപ്പോള്‍ ഇറങ്ങി വരണം "

മറുപടി പറയുന്നതിന് മുന്പ്‌ അയാള്‍ കാള്‍ കട്ടുചെയ്തു .എന്തുചെയ്യണം എന്നറിയാതെ വന്ദന ധര്‍മസങ്കടത്തിലായി .കിടപ്പുമുറിയുടെ പുറത്തുനിന്നും അച്ചന്‍റെ വിളികേട്ടു കതക് തുറന്നപ്പോള്‍ ഒപ്പം അമ്മയുമുണ്ട്‌ .രണ്ടുപേരും കിടപ്പുമുറിയില്‍ കയറി മെത്തയില്‍ ഇരുന്ന് വന്ദനയോട് കസേരയില്‍ ഇരിക്കുവാന്‍ അച്ഛന്‍ ആംഗ്യം കാട്ടി .അവള്‍ കസേരയില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ അച്ഛനാണ് സംസാരത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചത് .

" മോള് വിദ്യാലയത്തിലേക്ക്‌ പോയപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി വിളിച്ചിരുന്നു .അയാള്‍ മോളുടെ കഴുത്തില്‍ ക്ഷേത്ര നടയില്‍ വെച്ചു മാലയിട്ട വിവരം അച്ഛന് നേരത്തെ അറിയാമായിരുന്നു .പക്ഷെ ഈ കാലം വരെ അച്ഛന്‍ അതിനെക്കുറിച്ച് മോളോട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല .കാരണം എന്‍റെ മോളുടെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടാ എന്ന് കരുതിയാണ് ഒന്നും അച്ഛന്‍ പറയാതെയിരുന്നത് .എത്ര വിവാഹാലോചനകള്‍ മോള്‍ക്കായി അച്ഛന്‍ അന്വേഷിച്ചു. എല്ലാം മോള് ഓരോരോ കാരണങ്ങള്‍ പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞുമാറി .അച്ഛന് അറിയാം മോളുടെ മനസ്സില്‍ നിന്നും അയാള്‍ ഒഴിഞ്ഞുപോയിട്ടില്ലാ എന്ന്. ഇനിയുള്ള മോളുടെ ജീവിതത്തില്‍ അങ്ങിനെയൊന്ന് ഉണ്ടാകുമെന്ന് അച്ഛന് വിശ്വാസവും ഇല്ല .മോള് അയാളുടെ കൂടെ പോകുവാന്‍ തയ്യാറായിരുന്നുക്കൊള്ളൂ .ആഗ്രഹിച്ച ജീവിതത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുമ്പോള്‍ അത് നിഷേധിക്കേണ്ട .മറിച്ചൊന്നും ഇപ്പോള്‍ ആലോചിക്കേണ്ടതില്ല .ആരും അന്വേഷിക്കുവാന്‍ വരില്ല കാരണം വരുന്നവര്‍ക്ക് നന്നായി അറിയാം അയാളുടെ ആദ്യ ഭാര്യയുടെ കൂടെയാണ് അയാള്‍ പോയിരിക്കുന്നത് എന്ന് "

കിടപ്പുമുറിയില്‍ നിന്നും പോകുവാന്‍ തുനിഞ്ഞ അച്ഛനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു വന്ദന പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു :

" എന്താ അച്ഛന്‍ ഈ പറയുന്നേ ? ഭാര്യയും മകളുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ ഞാന്‍ പോകണമെന്നോ ? വേണ്ട ആരുടേയും ജീവിതം തട്ടിപ്പറിക്കുവാന്‍ എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ല .ശിഷ്ട കാലം ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം എനിക്ക് നല്‍കിയ സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം മതിയെനിക്ക് "

മകളുടെ നെറുകയില്‍ തലോടിക്കൊണ്ട് അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു :

"വിവാഹപ്രായം കഴിഞ്ഞു വിവാഹജീവിതം ലഭിക്കാതെ ജീവിക്കുന്ന മകളുടെ പിതാവിന്‍റെ മനോവിഷമം എന്‍റെ മോള്‍ക്ക്‌ മനസ്സിലാവില്ല .അച്ഛന്‍റെ തീരുമാനം ഞാന്‍ എന്‍റെ മോളെ അറിയിച്ചു .ഇനി എന്ത് തീരുമാനം വേണമെങ്കിലും എന്‍റെ മോള്‍ക്ക്‌ എടുക്കാം "

അച്ഛന്‍റെ വാക്കുകള്‍ അവളെ കൂടുതല്‍ ധര്‍മ്മസങ്കടത്തിലാക്കി ..ഭവന്‍ നമ്പൂതിരിയോടുള്ള തന്‍റെ അഗാധമായ പ്രണയത്തിന്‍റെ സായൂജ്യം നേടുവാന്‍ അവസരം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു പക്ഷെ . ഇപ്പോള്‍ താന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൂടെ പൊറുക്കുവാന്‍ പോയാല്‍ സമൂഹം അത് അംഗീകരിക്കില്ല .അഭിസാരിക എന്ന് സമൂഹം ഒന്നടങ്കം തന്നെ മുദ്രകുത്തും .ഒരു ഉറച്ച തീരുമാനം എടുക്കുവാന്‍ കഴിയാതെ വന്ദന തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു . മേല്‍കൂരയില്‍ മഞ്ഞു പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നതിനാല്‍ കിടപ്പുമുറിയിലെ തണുപ്പ് അവള്‍ക്കു അസഹനീയമായി തോന്നിപ്പിച്ചു . പ്രണയാര്‍ദ്രമായ സ്വപ്നങ്ങളുടെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കായി അവളുടെ മനം തുടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും .സമൂഹം അംഗീകരിക്കാത്ത ബന്ധത്തിന് നാന്ദി കുറിക്കുവാന്‍ അവളുടെ മനസ്സ് വിസമ്മതിച്ചു .കലുക്ഷിതമായ മനസ്സിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുവാന്‍ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവള്‍ക്കാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .നിദ്രാവിഹീനയായ അവള്‍ ഉറങ്ങുവാനായി ഇമകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു .അപ്പോള്‍ ഭവന്‍ നമ്പൂതിരി അയാളുടെ കിടപ്പുമുറിയില്‍ യാത്രയ്ക്കായി കൊണ്ടുപോകെണ്ടുന്ന വസ്ത്രങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞു വെക്കുകയായിരുന്നു .

ശുഭം

ചെറുകഥ .ആയുഷ്ടോമയാഗം

                    ഖത്തറിന്‍റെ  മുഖച്ഛായമാറ്റുന്ന ദോഹ മെട്രോ റെയില്‍ നെറ്റ്‌വര്‍ക്‌സിന്‍റെ  നിര്‍മാണപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് മാസങ്ങള്‍ കഴിയുന്നു. റാസ് ലഫാനെയും മിസൈദിനെയും ദോഹ വഴി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതാണീ റെയില്‍വേ പദ്ധതി.യാത്രക്കാര്‍ക്കും, ചരക്കുകള്‍കൊണ്ടുപോകുന്നതിനും  റെയില്‍വേ ഉപയോഗപ്പെടുത്തും. രണ്ടായിരത്തി ഇരുപത്തിരണ്ടിലെ  ലോകകപ്പിനു മുമ്പായിത്തന്നെ വിവിധ സ്റ്റേഡിയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്ന ദോഹ മെട്രോ പൂര്‍ത്തിയാക്കുമെന്ന വാര്‍ത്ത സ്വദേശികളെപ്പോലെ വിദേശികളും സന്തോഷത്തോടെയാണ്  സ്വീകരിച്ചത് .

ദോഹയിലെ തിരക്കേറിയ പട്ടണം. പ്രധാന പാതയുടെ ഒരുവശം വ്യാപാരസ്ഥാപനങ്ങളും , മറുവശം തകര ഷീറ്റുകള്‍ കൊണ്ട് മതില്‍ കെട്ടിയ ഇടത്ത്  മെട്രോയുടെ  ഭൂഗർഭ സ്‌റ്റേഷനു വേണ്ടി  പണികള്‍ ധൃതഗതിയില്‍ നടക്കുന്നു .വ്യാപാരസ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഇടയിലാണ് മൂസക്കയുടെ ഹോട്ടല്‍ മെട്രോയുടെ പണികള്‍ നടക്കുന്നത് കൊണ്ട് മൂസക്കയുടെ ഹോട്ടലില്‍ ആളൊഴിഞ്ഞ നേരമില്ല .അണയാന്‍ പോകുന്ന തീ ആളിക്കത്തുന്നതുപോലെയാണ് ഹോട്ടലിലെ വ്യാപാരം .രണ്ടു മാസക്കാലം മാത്രമേ  ഹോട്ടലിന് ആയുസ്സുള്ളൂ .മെട്രോയ്ക്ക് വേണ്ടി ഇവിടെയുള്ള കെട്ടിടങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു പോകുവാന്‍ മുനിസിപ്പാലിറ്റി നല്‍കിയ നോട്ടിസിലെ കാലാവധി കഴിയാന്‍ ഇനി രണ്ടുമാസങ്ങള്‍ മാത്രം ബാക്കി .   പുലര്‍ച്ചെ അഞ്ചു മണിക്ക് തുറക്കുന്ന ഹോട്ടല്‍ അടയ്ക്കുന്നത് രാത്രി പന്ത്രണ്ടു മണി കഴിയും .മൂസക്ക കൂടാതെ ഹോട്ടലില്‍  ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്യുവാന്‍ മൂന്നുപേരും, വിതരണം ചെയ്യുവാന്‍ ഒരാളുമാണുള്ളത്‌ .മൂസക്ക ഭക്ഷണം വിതരണംചെയ്യുകയും  ഒപ്പം പണം വാങ്ങുകയും  ചെയ്യും .

മൂസക്ക പ്രവാസ ജീവിതം തുടങ്ങിയിട്ട് മുപ്പത്തിയാറ് വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.ഇരുപതാം വയസ്സില്‍ മണലാരണ്യത്തിലേക്ക് പോരുമ്പോള്‍ അയാളുടെ ലക്ഷ്യം സഹോദരിമാരെ വിവാഹം ചെയ്തയക്കുവാനുള്ള പണം സ്വരൂപിക്കുക  എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു .അയാളുടെ മൂത്ത സഹോദരിക്ക് ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസ്സ് കഴിഞ്ഞിരുന്നു .ഇളയ  മൂന്നു സഹോദരികള്‍ക്ക്‌ .പതിനെട്ടും ,പതിനാറും ,പതിമൂന്നും വയസ്സായിരുന്നു പ്രായം .അയാളുടെ പത്തൊന്‍പതാം വയസ്സില്‍ പിതാവിന്‍റെ ആകസ്മികമായ മരണം  കലാലയത്തിലെ പഠനം അയാള്‍ക്ക്‌  അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു .ഒരു വര്‍ഷകാലം ചുമട്ടു തൊഴില്‍ ചെയ്തുവെങ്കിലും പട്ടിണിയില്ലാതെ കുടുംബം പോറ്റുവാന്‍ അയാള്‍ക്കായില്ല .പിന്നീടുള്ള അയാളുടെ പ്രയത്നം ഗള്‍ഫിലേക്ക് എത്തിപെടുവാനായിരുന്നു .അയാളുടെ പ്രയത്നം വെറുതെയായില്ല .അങ്ങിനെ മൂസക്കയും പ്രവാസിയായി .പിറന്ന നാടുവിട്ട്  ഒരിക്കല്‍ എത്തിപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ പിറന്ന നാട്ടിലേക്ക് പ്രവാസ ജീവിതം  മതിയാക്കി എന്നന്നേക്കുമായി  പോകണം എന്ന്  കരുതിയാലും തിരികെ   പോകുവാന്‍ ജീവിത സാഹചര്യം അനുവദിക്കാത്ത   ഹതഭാഗ്യരായ പ്രവാസികളിലെ ഒരുവനാകുവാനായിരുന്നു മൂസക്കയുടെ വിധി .

പത്തുവര്‍ഷം  സഹോദരിമാരെ വിവാഹം ചെയ്തയക്കുവാനായി അയാള്‍ അഹോരാത്രം കഷ്ടപ്പെട്ടു.പിന്നെ അഞ്ചുവര്‍ഷം വീട് പണിയുവാനായി കഷ്ടപ്പെട്ടു .മുപ്പത്തിയാറാമത്തെ വയസ്സിലാണ് അയാള്‍ക്ക്‌ മംഗല്ല്യ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചത് .രണ്ടാം വിവാഹക്കാരിയാണെങ്കിലും അവള്‍ സ്നേഹമുള്ളവളായിരുന്നു .വിവാഹശേഷം ഈരണ്ടുവര്‍ഷം കൂടുമ്പോള്‍ അയാള്‍  അവധിക്ക് പോയിപ്പോന്നു .അങ്ങിനെ നാല്പത്തിയെട്ട് വയസ്സാവുമ്പോഴേക്കും മൂസക്ക അഞ്ചു പെണ്‍മക്കളുടെ  പിതാവായി .ഇപ്പോള്‍ മൂസക്കയ്ക്ക് വയസ്സ് അന്‍പത്തഞ്ചു കഴിഞ്ഞു .കഴിഞ്ഞ തവണ നാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ മൂത്ത മകളെ  വിവാഹം ചെയ്തയച്ചു . സ്വന്തമായി ഹോട്ടല്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങളെ ആവുന്നുള്ളൂ .

വസ്ത്ര വ്യാപാരി ഹൈദര്‍ ഹാജി മൂസക്കയുടെ അടുത്ത സുഹൃത്താണ് .മൂസക്കയുടെ പാദസ്പര്‍ശം ഈ മണലാരണ്യത്തില്‍ ഏറ്റ അന്നുമുതലുള്ള സൌഹൃദം ഇന്നും തുടര്‍ന്നുപോരുന്നു .ഹൈദര്‍ ഹാജി ദോഹയിലെ അറിയപെടുന്ന വ്യാപാരി ആയെങ്കിലും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് മൂസക്കയുടെ ഹോട്ടലിലേക്ക് അയാള്‍ വരുമായിരുന്നു .ഹൈദര്‍ ഹാജി വാഹനം ഒതുക്കിനിറുത്തി ഹോട്ടലിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു .എച്ചില്‍ പാത്രങ്ങള്‍ എടുക്കുമ്പോഴാണ് മൂസക്ക ഹൈദര്‍ഹാജിയെ കണ്ടത്  .സഹായിയോട് പാത്രങ്ങള്‍ അകത്ത് കൊണ്ടുവെയ്ക്കുവാന്‍ പറഞ്ഞ് കൈപാദങ്ങള്‍ കഴുകിത്തുടച്ചു മൂസക്ക ഹജിയുമായി ഹസ്തദാനം ചെയ്തു . 

 ,, അസ്സലാമു അലൈക്കും ,,

,, വ അലൈക്കും മുസ്സലാം ... ഹാജിയെ ഇവിടേയ്ക്ക് കണ്ടിട്ട് ആഴ്ച രണ്ടു കഴിഞ്ഞു ,,

ഹാജി ചിരിച്ചു കൊണ്ട്  പറഞ്ഞു .

,, ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് നാട്ടില്‍ പോയി പോന്നു . പട്ടണത്തില്‍ പുതുതായി വാങ്ങിയ കെട്ടിടത്തിന്‍റെ പ്രമാണം ഒപ്പിട്ടുവാങ്ങുവാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .ക്കൂട്ടത്തില്‍ മോന്‍റെ വിവാഹവും അങ്ങട് ഉറപ്പിച്ചു ,,

മൂസക്കയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം അല്പം പോലും നിഴലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .ജീവിതം പാതിവഴിയില്‍ വഴിമുട്ടിയ അവസ്ഥയായിരുന്നു .മുപ്പത്തിയാറ്  വര്‍ഷത്തെ പ്രവാസ ജീവിതത്തില്‍ സാമ്പത്തീകമായി  മിച്ചം വെയ്ക്കുവാന്‍ ഇക്കാലം വരെ ആയില്ല .മൂസക്ക അല്പനേരം മൌനിയായിരുന്നു .ഹാജിക്ക് ചായ കൊണ്ടുവരുവാന്‍ സഹായിയോട് പറഞ്ഞ് മൂസക്ക തുടര്‍ന്നു .

,, മുനിസിപ്പാലിറ്റി ഒഴിഞ്ഞുപോകുവാന്‍ നല്‍കിയ നോട്ടീസിലെ കാലാവധി കഴിയുവാന്‍  ഇനി രണ്ടുമാസമേയുള്ളൂ .പല സ്ഥലങ്ങളിലും ഹോട്ടലിന് പറ്റിയ കെട്ടിടം  അന്യേഷിച്ചു .രണ്ടും മൂന്നും ലക്ഷം റിയാലാണ് പകിടി ചോദിക്കുന്നത്. ഒരു പതിനായിരം റിയാല്‍ പോലും തികച്ചെടുക്കാന്‍ എന്‍റെ പക്കലില്ല .ഇവിടെ വിദേശികള്‍ക്ക്  ജോലി ചെയ്യുവാന്‍ അനുവദിക്കുന്ന പ്രായം അറുപതു വയസ്സാണ് എന്നാണ് എന്‍റെ അറിവ്. അങ്ങിനെയാണെങ്കില്‍ ഒരു നാല് വര്‍ഷം ക്കൂടി എനിക്ക് എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഇവിടെ ജോലി നോക്കിയേ പറ്റൂ .നാല് പെണ്മക്കളെ കൂടി കെട്ടിച്ചയക്കുവാനുണ്ട് .ഞാന്‍ സ്വസ്ഥമായി ഒന്ന് ഉറങ്ങിയിട്ട് ഇശ്ശി കാലമായി .പത്തൊന്‍പതാമത്തെ വയസ്സില്‍ തുടങ്ങിയതാ ബാധ്യത ഒഴിവാക്കല്‍ .ഇനിയും നാലെണ്ണത്തിനെ ക്കെട്ടിച്ചയച്ചാലെ എന്‍റെ ബാധ്യത അവസാനിക്കുകയുള്ളൂ ,,

,, എന്താ ചെയ്യാ മൂസ്സാ ....എനിക്ക് തന്നെ സഹായിക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ മക്കള്‍ പുതിയ വ്യാപാരങ്ങള്‍ തുടങ്ങുവാന്‍ പണം തികയാതെ വിഷമിച്ചിരിക്കുകയാ ഈ അവസ്ഥയില്‍ എന്നെക്കൊണ്ട് തന്നെ സഹായിക്കുവാനും ആവില്ല ,,

മൂസ്സക്ക മേശയില്‍ കൈകുത്തി , മുഖം കൈത്തലങ്ങളില്‍ വെച്ചു ചിന്താവിഷ്ടനായിരുന്നു .അവസാനത്തെ പ്രതീക്ഷ  ഹജിയിലായിരുന്നു ആ പ്രതീക്ഷ അസ്ഥാനത്തായി എന്ന ചിന്ത അയാളെ മാനസീകമായി തളര്‍ത്തി .

,, മൂസ്സ നീയിങ്ങിനെ വിഷമിക്കല്ലെ  പടച്ച റബ്ബ് വലിയവനല്ലെ നിനക്ക്  പടച്ചോന്‍ ഒരു വഴി കാണിച്ചു  തരാതെയിരിക്കില്ല.പടച്ചോന്‍ എല്ലാം കാണുന്നുണ്ട് എല്ലാം പടച്ചോന്‍റെ പരീക്ഷണനിരീക്ഷണങ്ങളാണ് .അവന്‍റെ പരീക്ഷണങ്ങളില്‍ നിനക്ക് വിജയിക്കുവാനാവട്ടെ ആമീന്‍  ,,

,, ഹാജി .......... എന്‍റെ കൂടെയുള്ള ജോലിക്കാരെ ഞാന്‍ എന്ത് ച്ചെയ്യും .നിങ്ങളുടെ സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ അവര്‍ക്ക് ജോലി നല്‍കുവാനാവുമോ ?.എന്നെക്കൊണ്ട് ഇനി ഒരു ഹോട്ടല്‍ പുതിയത് തുടങ്ങുവാന്‍ ആവില്ല .അവരൊക്കെ ചെറിയ ക്കുട്ടികളല്ലേ .....പ്രാരാബ്ദങ്ങളുടെ കയത്തില്‍ മുങ്ങിപോകാതെയിരിക്കുവാന്‍ രക്ഷ തേടി വന്നവരാണ് അവര്‍ ,,

,, ഞാന്‍ മക്കളുമായി സംസാരിക്കട്ടെ എനിക്ക് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കുവാന്‍ കഴിയുകയില്ല .മക്കളല്ലെ ഇപ്പോള്‍ എല്ലാം നോക്കിനടത്തുന്നത് .എനിക്ക് അല്പം തിരക്കുണ്ട്‌ ഞാന്‍ പിന്നെ വരാം .അസ്സലാമു അലൈക്കും ,,  

,, വ അലൈക്കും സലാം ,,

അപ്പോഴേക്കും ഹോട്ടലില്‍ വന്നവര്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത് ലഭ്യമാകാതെ  ബഹളം വെയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .മൂസക്ക തിടുക്കത്തില്‍  തന്‍റെ കര്‍ത്തവ്യം തുടര്‍ന്നു.

സന്ധ്യമയങ്ങിയപ്പോള്‍ ബംഗ്ലാദേശ് പൌരന്‍ നടത്തുന്ന ഉണ്ടി ഫോണ്‍ ബൂത്തിലേക്ക് പോയി മൂസക്ക സഹധര്‍മ്മിണിക്ക് വിളിച്ചു .ഇവിടെ കടയൊഴിപ്പിക്കുന്ന വിവരം മൂസക്ക ഭാര്യയോടു പറഞ്ഞിട്ടില്ല .
,, ഹലോ  അസ്സലാമു അലൈക്കും ....,,

,,ഹലോ വ അലൈക്കും സലാം .ഇങ്ങക്ക് അവിടെ സുഖല്ലേ .....

,, ഊം സര്‍വശക്തന്‍റെ വേണ്ടുകയാല്‍ സുഖം തന്നെ .

,, മോളും പുതിയാപ്ലയും ഇന്നലെ വന്നിട്ടുണ്ട് .പുതിയാപ്ലക്ക് ഇങ്ങടെ അടുത്തേക്ക്‌ വരണോന്ന് ഇങ്ങള് ഒരു വിസ തരപ്പെടുത്താന്‍ നോക്കീന്‍ ,,

,, പുതിയാപ്ലക്ക് അവിടെ മീന്‍ കച്ചവടം ചെയ്‌താല്‍ ദിവസം ആയിരം ഉറുപ്പിക കിട്ടോലോ .പിന്നെ എന്തിനാണ് ഇവിടേക്ക് പോരുന്നത് ഇവിടെ വന്നുപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ ഇവിടെ നിന്നും നാട്ടിലേക്ക് പോകുവാന്‍ അത്ര എളുപ്പം പറ്റില്ല .മോളെ ഗള്‍ഫ്കാരന്  കെട്ടിച്ചു   കൊടുക്കാതെയിരുന്നതും അതുകൊണ്ടാ  ,,

,, നാളെ സബീനാനെ പെണ്ണ് കാണാന്‍ ഒരൂട്ടര് വരൂന്നു ദല്ലാള്‍ പരീതിക്ക പറഞ്ഞു ചെക്കന് സ്വന്തമായി പലചരക്കുകട ഉണ്ടത്രേ ,,

,, അവര് വന്ന് കണ്ടുപ്പോട്ടെ. ഗള്‍ഫുകാര്‍ വന്നാല്‍ അവര്‍ക്ക് മോളെ കാണിച്ചുകൊടുക്കേണ്ട .മക്കളെ വിളിക്ക് എനിക്ക് ഹോട്ടലിലേക്ക് വെക്കം പോണം ,,

  അഞ്ചു മക്കളുമായും മകളുടെ ഭര്‍ത്താവുമായും പേരിന് സംസാരിച്ചു എന്ന് വരുത്തി തിടുക്കത്തില്‍ അയാള്‍ ഹോട്ടലില്‍ പോയി ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ചു .
അടുത്ത ദിവസ്സം വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചപ്പോള്‍ മകളെ കാണുവാന്‍ വന്നവര്‍ക്ക് മകളെ ഇഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞു .മകള്‍ക്കും കുടുംബത്തിനും ചെറുക്കനേയും ഇഷ്ടമായി എന്നും അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ മൂസക്കയുടെ ഉള്ളം ഒന്ന് ആളി .മൂത്തവള്‍ക്ക് കൊടുത്തപ്പോലെ മുപ്പതു പവന്‍ സ്വര്‍ണം സബീന മോള്‍ക്കും കൊടുക്കണം .മൂത്ത മോളുടെ വിവാഹത്തിന് പലരില്‍ നിന്നും കടം വാങ്ങിയ പണം ഇനിയും കൊടുത്തു തീര്‍ക്കുവാനുണ്ട് .അയാള്‍  പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

,, സര്‍വശക്തനായ നാഥാ എന്നെയും കുടുംബത്തിനേയും ഇനിയും നീ പരീക്ഷിക്കരുതേ നാഥാ ... എന്‍റെ മക്കളുടെ വിവാഹം യാതൊരുവിധ പ്രയാസങ്ങളും കൂടാതെ നടത്തുവാന്‍ നീ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കേണമേ നാഥാ ,,

ഹോട്ടലില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കേണ്ട ദിവസങ്ങള്‍ അടുക്കും തോറും മൂസക്കയുടെ മനം ഉരുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു .ഹോട്ടലിന് പുറകിലുള്ള മുറിയിലായിരുന്നു മൂസക്കയും മറ്റു തൊഴിലാളികളും താമസിച്ചിരുന്നത് .ഒഴിഞ്ഞു പോകേണ്ടുന്ന ദിവസ്സത്തിനു രണ്ടു ദിവസ്സം മുന്‍പ് തന്നെ മുനിസിപ്പാലിറ്റിയുടെ  അധികൃതര്‍ വൈദ്യുതി കണക്ഷന്‍  വിച്ഛേദിച്ചു ഒപ്പം വെള്ളവും നിലച്ചു .സ്പോണ്‍സറുമായി  സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ ആര്‍ക്കും റിലീസ് നല്‍കുവാന്‍ ആവില്ല എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മറുപടി .താമസസ്ഥലത്ത് ഇനി ഒരു ദിവസ്സം മാത്രമേ താമസിക്കുവാനുള്ള അനുവാദമുള്ളൂ .കിടപ്പ് മുറിയിലെ അവസാനത്തെ അന്തി ഉറക്കത്തിനായി  അയാള്‍ ഇമകള്‍ അടച്ചു  കിടന്നു പക്ഷെ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അയാള്‍ക്ക്‌ ഉറങ്ങുവാനായില്ല .  കത്തിച്ചുവെച്ച മെഴുകുതിരിയിലേക്ക് നോക്കി അയാള്‍ ഉറങ്ങുവാനാവാതെ വ്യാകുലതയോടെ കിടന്നു .നാളെ ഈ കിടപ്പുമുറിയില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കേണം എവിടേയ്ക്കാണ് പോകുക തനിക്ക് കിടക്കുവാനുള്ള ഇടം കിടയ്ക്കും പക്ഷെ കൂടെയുള്ളവരെ പെരുവഴിയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുവാന്‍ തനിക്കാവില്ലല്ലോ .ആത്മ സംഘര്‍ഷങ്ങളുടെ തീക്കനല്‍ എരിയുകയായിരുന്നു അയാളുടെ ഉള്ളം നിറയെ .   മെഴുകുതിരിയിലെ അവസാനത്തെ മെഴുകും കത്തിതീര്‍ന്നു .ഇപ്പോള്‍ കിടപ്പുമുറിയില്‍ അന്ധകാരം മാത്രം മൂസക്ക. ഇമകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ച് പ്രതീക്ഷയോടെ     മനമുരുകി പ്രാര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു   അപ്പോള്‍ .
                                                                               ശുഭം
rasheedthozhiyoor@gmail.com  

   

ചെറുകഥ .പ്രതിക്രിയ

 

ചിത്രം കടപ്പാട് ആര്‍ട്ട്‌ ഓഫ് ഡ്രോയിംഗ് 

പുലര്‍കാലെ തുടങ്ങിയ മഴ   ശമനമില്ലാതെ തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.       സൂര്യന്‍റെ ചൂടേറ്റ് ഭൗമോപരിതലത്തിലെ ജലം നീരാവിയായി അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ന്ന് മേഘങ്ങളായി  . മേഘങ്ങൾ ഘനീഭവിച്ച് വെള്ളത്തുള്ളികളായി ഭൗമോപരിതലത്തിൽ തന്നെ  പതിക്കുന്ന പ്രതിഭാസത്തെ ക്കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു ജയലക്ഷ്മി .ഏഷ്യയില്‍  ഏറ്റവും കൂടുതൽ മഴ ലഭിക്കുന്നത്  ചിറാപുഞ്ചിയിലാണ് ചിറാപുഞ്ചി നിവാസികള്‍ ഭാഗ്യമുള്ളവര്‍ .  രണ്ടാംസ്ഥാനം  ദൈവത്തിന്‍റെ സ്വന്തം നാട്ടിലും  .കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴ എത്ര നേരം നോക്കിനിന്നാലും ജയലക്ഷ്മിക്ക് കൊതി തീരില്ല .ഓടിട്ട മേല്‍ക്കൂരയില്‍ നിന്നും ഭൂമിയിലേക്ക്‌ ശക്തിയായി  പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴവെള്ളത്തിലേക്ക് ഇറയത്ത്‌ നിന്ന്  ജയലക്ഷ്മി രണ്ടു കൈത്തലങ്ങളും നീട്ടി നിന്നു .ശക്തിയേറിയ മഴവെള്ളം കൈതലങ്ങളില്‍ പതിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു സുഖമുള്ള നോവ്‌ അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .ശീതക്കാറ്റിനാല്‍ ശരീരമാകെ കിടുകിടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . മഴ ആസ്വദിച്ചു നില്ക്കുമ്പോള്‍  ഇളയ സഹോദരി വിജയലക്ഷ്മി ജയലക്ഷ്മിയെ ഇറയത്ത്‌ നിന്നും മഴയിലേക്ക്‌ തളളി .അപ്രതീക്ഷിതമായ തള്ളലില്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ ദേഹമാസകലം നനഞ്ഞു .അകത്തേക്ക് ഓടിയ സഹോദരിയുടെ പുറകെ ജയലക്ഷ്മി ഓടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അമ്മ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും പറഞ്ഞു .

,, നേരം പുലര്‍ന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും തുടങ്ങിയോ രണ്ടും കൂടി വഴക്ക് .ഏതുനേരവും രണ്ടും കീരിയും പാമ്പും പോലെയായാല്‍ എന്താ ഞാന്‍  ചെയ്യുക എന്‍റെ ഈശ്വരാ .പെണ്‍കുട്ടികളായാല്‍ അടുക്കവും ഒതുക്കവും വേണം   .....,,

പൂമുഖത്ത് നിന്നും  കിടപ്പുമുറിയിലെ കട്ടിലിനു ചുറ്റും രണ്ടു വട്ടം ഓടി  ഇടനാഴിയിലൂടെ വിജയലക്ഷ്മി അടുക്കളയില്‍  പാചകം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ പുറകില്‍ പോയി നിന്നു .വിജയലക്ഷ്മിയെ പിടിക്കുവാന്‍  കഴിയാതെ അരിശത്തോടെ ജയലക്ഷ്മി അമ്മയോട് പറഞ്ഞു .

,,ഇത് കണ്ടോ അമ്മേ .... അമ്മയുടെ പുന്നാര മോള് കാട്ടിയ പണി .എന്നെ മഴയിലേക്ക്‌ ഇവള് തള്ളിയിട്ടു .ഞാനല്ലല്ലോ ഇവളോട്‌ വഴക്കിനു പോയത് ,,

അരിശപ്പെട്ടു നില്‍ക്കുന്ന ജയലക്ഷ്മിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അമ്മ മന്ദഹാസത്തോടെ  പറഞ്ഞു .

,, ചെറിയ കുട്ടികള്‍ ആണെന്നാ  രണ്ട് പേരുടേയും വിചാരം  .വസ്ത്രം നനഞ്ഞു..... അത്രയല്ലേയുള്ളൂ ,മോള് പോയി കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി വന്നോള്ളൂ .,,

,, അമ്മയ്ക്ക് ഇവളോട്‌ തന്നെയാണ്  കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം .എന്നെ എന്ത് കാട്ടിയാലും അമ്മ ഇവളെ വഴക്ക് പറയുക പോലുമില്ല ,,

,, അമ്മയ്ക്ക് രണ്ടു മക്കളും ഒരുപോലെയല്ലേ ? നീയല്ലേ വയസ്സിന് മൂത്തത് നീല്ലേ അവളുടെ  കുസൃതികള്‍  ക്ഷമിക്കേണ്ടത്‌ ,,

കുളിപ്പുരയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ജയലക്ഷ്മി സഹോദരിയോടായി  പറഞ്ഞു .

,, നിനക്ക് ഞാന്‍ വെച്ചിട്ടുണ്ട് .നീ എന്നെ നനയിച്ചത് പോലെ ഞാന്‍ നിന്നെ നനയിച്ചില്ലെങ്കില്‍  എന്‍റെ പേര് ജയലക്ഷ്മി എന്നല്ലാട്ടാ ...

ജയലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛന്‍ കൃഷ്ണനുണ്ണി മഹാരാഷ്ട്രയില്‍   റയില്‍വേ ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥനാണ് അദ്ദേഹം ആറുമാസം കൂടുമ്പോഴാണ് അവധിക്ക്  നാട്ടില്‍ വന്നുപോകുന്നത് .നാട്ടില്‍ വന്നാല്‍ കൂടിയാല്‍ ഇരുപതു ദിവസമേ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ .അമ്മ ഗ്രാമത്തിലെ സര്‍ക്കാര്‍ വിദ്യാലയത്തിലെ മലയാളം അദ്ധ്യാപികയാണ് .സഹോദരി വിജയലക്ഷ്മി അതേ വിദ്യാലയത്തില്‍ ഒന്‍പതാം തരത്തില്‍ പഠിക്കുന്നു .ജയലക്ഷ്മി രണ്ടാം വര്‍ഷ ബിരുദ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയാണ് .  പട്ടണത്തിലെ കലാലയത്തിലേക്ക് ബസ്സ് കയറിപോകേണ്ടുന്നതിനാല്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും ആദ്യം യാത്രയാവുന്നത് ജയലക്ഷ്മിയാണ് .കുളികഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോഴേക്കും  അമ്മ തയ്യാറാക്കിയ ഇഡലിയും സാംബാറും തീന്മേശയില്‍ ഇരിക്കുന്നത് ജയലക്ഷ്മി കണ്ടു .പോകുവാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ് തിടുക്കത്തില്‍ പ്രാതലും കഴിച്ച് കലാലയത്തിലേക്ക്‌ അവള്‍  യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി .

കവലയിലെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് കോളനി വഴിയാണ് പോകേണ്ടത് .കോളനി നിവാസികളില്‍ ഭൂരിഭാഗം യുവാക്കളും കൊട്ടേഷന്‍ സംഘങ്ങളിലും മറ്റ് അസന്മാര്‍ഗ്ഗിക പ്രവര്‍ത്തികളിലും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവരാണ്  .കുടികിടപ്പവകാശ നിയമം പ്രാബല്യത്തില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഗ്രാമത്തിലെ ജന്മിയുടെ ഭൂമിയില്‍ നിന്നും സര്‍ക്കാര്‍ പതിച്ചു നല്‍കിയതാണ്  കോളനി ഭൂമി  .ഗ്രാമത്തിലും അയല്‍ ജില്ലകളിലും  അറിയപ്പെടുന്ന ഗുണ്ടകളാണ് വടിവാള്‍ രാജനും, കഠാരി ശ്രീജിത്തും . രാഷ്ട്രീയ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങള്‍ വിഭിന്ന മാണെങ്കിലും രണ്ടുപേരും ബാല്യകാല സൂഹൃത്തുക്കളാണ് .രാജന്‍  മതത്തെ പ്രതിദിനം ചെയ്യുന്ന തീവ്ര പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളില്‍ വിശ്വാസം അര്‍പ്പിക്കുന്നു .പക്ഷെ ശ്രീജിത്ത്  പാവപ്പെട്ടവരുടെ ഉന്നമനത്തിനായി മുതലാളിത്തത്തെ അമര്‍ച്ചചെയ്യാന്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവരുടെ  പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളിലാണ് വിശ്വാസം അര്‍പ്പിക്കുന്നത്.അതുകൊണ്ടുതന്നെ രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച്  രാഷ്ട്രീയ പകപോക്കലുകളില്‍  പ്രവര്‍ത്തിക്കാറില്ല .പലിശ മാഫിയകള്‍ക്ക് വേണ്ടിയും   വ്യക്തികള്‍ക്ക് വേണ്ടിയുമാണ് കൊട്ടേഷന്‍ സ്വീകരിക്കുന്നത് .കൊളിനിയില്‍ രണ്ടു പേരെയും ഒരുമിച്ചേ കാണുവാന്‍ കഴിയുകയുള്ളൂ .രാജനാണ് ശ്രീജിത്തിനെ നിര്‍ബന്ധിതമായി കൊട്ടേഷന്‍ സംഘത്തില്‍ ചേര്‍ത്തത് .

കുറച്ചു നാളുകളായി രാജന്‍ ജയലക്ഷ്മിയെ അര്‍ത്ഥം വെച്ച് നോക്കുവാനും  ശല്യം ചെയ്യുവാനും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.പാടശേഖരങ്ങളുടെ ഓരം ചേര്‍ന്നുള്ള പഞ്ചായത്ത് റോഡിലൂടെ അല്പം നടന്നാല്‍ കോളനിയായി .കോളനി എത്തുന്നതിനു മുന്‍പ്  ഒരു കലുങ്കുണ്ട് കലുങ്കിന്‍റെ ഇരു വശങ്ങളിലുമായി കോളനിയിലെ യുവാക്കള്‍ എപ്പോഴും   തമ്പടിക്കും  .ദൂരെനിന്നും ജയലക്ഷ്മി കലുങ്കിന്‍റെ പരിസരം വീക്ഷിച്ചു .ഇന്ന് കൂടുതല്‍ പേരെ അവിടെ കാണുന്നില്ല .ഒരാള്‍ കലുങ്കില്‍ ഇരിക്കുന്നു മറ്റൊരാള്‍ കലുങ്കിനോട് ചേര്‍ന്ന് ചൂണ്ടയിടുന്നു .അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ചൂണ്ടയിടുന്നത് ശ്രീജിത്തും മറ്റേയാള്‍ രാജനുമാണെന്ന് ജയലക്ഷ്മി തിരിച്ചറിഞ്ഞു .ജയലക്ഷ്മി കലുങ്കിനു മുകളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ രാജന്‍ അവളുടെ അരികിലേക്ക് വന്ന്  തടഞ്ഞുനിര്‍‍ത്തി പറഞ്ഞു .

,, ഈ പ്രണയത്തിന് കണ്ണും കാതും ഇല്ലാ എന്നാണല്ലോ പറയുന്നത് അത് ശെരിയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി .എനിക്ക് കുട്ടിയോട് വല്ലാത്ത പ്രണയം തോന്നുന്നു .ഈ ഭൂമിയില്‍ ആര്‍ക്കും ആരെ വേണമെങ്കിലും പ്രണയിക്കാം .ഞാന്‍ ഇയാളെ പ്രണയിക്കുന്നത്‌ പോലെ ഇയാളും എന്നെ പ്രണയിക്കണം പ്രണയിച്ചിരിക്കണം ,,

രാജന്‍റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് ഭീഷണിയുടെ സ്വരം ഉണ്ടായിരുന്നു .അപ്രതീക്ഷിതമായി കേട്ട വാക്കുകള്‍ അവളെ ഭയാകുലയാക്കി .അവള്‍ ഒന്നും ഉരിയാടാതെ അവിടെ നിന്നും നടന്നു .രാജന്‍റെ ശല്യം നാള്‍ക്കുനാള്‍ കൂടി വന്നു .ഒരു ദിവസ്സം ശ്രീജിത്തിനെ മാത്രം കലുങ്കിന് അടുത്ത് കണ്ടപ്പോള്‍  ജയലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു .

,, ഇയാളുടെ  കൂട്ടുകാരന്‍ എന്നെ ശല്ല്യം ചെയ്യുന്നു. എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട്‌ താങ്കള്‍  ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നു .മാന്യമായി ജീവിക്കുന്നവരെ ശല്യം ചെയ്യെരുതെന്ന്  നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുക്കാരനോട് പറയണം .താങ്കള്‍ പാവപ്പെട്ടവരുടെ ഉന്നമനത്തിനായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന ആളല്ലെ .അന്നൊക്കെ നിങ്ങളില്‍ നന്മയുടെ അംശം ഉണ്ടായിരുന്നു .ഇപ്പോള്‍ ഈ ഗുണ്ടയോടൊപ്പം കൂടി ജീവിതം സ്വയം നശിപ്പിക്കുകയാണോ .താങ്കള്‍ക്ക് വിദ്യാഭ്യാസം ഉണ്ടല്ലോ ഒരു ജോലിക്ക് ശ്രമിച്ചുകൂടെ .വിദ്യാര്‍ത്ഥി സംഘടനയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന കാലത്ത്   കലാലയത്തിലെ താരമായിരുന്നു താങ്കളെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് ,,

ശ്രീജിത്ത് മറുപടി പറയാതെ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു .അടുത്ത ദിവസ്സം കലാലയത്തിലേക്ക്‌ വീട്ടില്‍ നിന്നും ജയലക്ഷ്മി യാത്രതിരിച്ചു .പടിപ്പുര കടന്ന് പഞ്ചായത്ത് റോഡിലൂടെ അല്പ ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്തിനേയും രാജനെയും ജയലക്ഷ്മി കണ്ടുമുട്ടി .രാജന്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ ഒരു എഴുത്ത് നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു .

,, തനിക്കുള്ള എന്‍റെ ആദ്യ പ്രണയലേഖനം ഇത് ഐശ്വര്യമായി ഇരു കയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കു .നാളെ വരുമ്പോള്‍‍ എനിക്ക് മറുപടി തരണം ,,

ജയലക്ഷ്മി എഴുത്ത് വാങ്ങി അയാളെ  കോപത്തോടെ  രൂക്ഷമായി നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ എഴുത്ത് കീറി രാജന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് എറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

,, വഴിയിലൂടെ പോകുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയോട് എന്തും പറയാം എന്നാണോ. തന്നെ പോലെയുള്ള ഗുണ്ടകളെ നേരില്‍ കാണുന്നത് പോലും എനിക്ക് അറപ്പാണ് . ഇനി എന്നെ ശല്ല്യം ചെയ്‌താല്‍ പോലീസ്‌ സ്റ്റേഷനില്‍ പോയി തനിക്കെതിരെ പരാതി കൊടുക്കും ഞാന്‍ ,,

രാജന്‍ ,,കൊടുക്കെടി  പുല്ലേ പോലീസ്‌ സ്റ്റേഷനില്‍ പോയി പരാതി കൊടുക്കെടി പോലീസിനെ എനിക്ക് പുല്ലാടി .... ,,എന്ന് ആക്രോശിച്ചുക്കൊണ്ട് ജയലക്ഷ്മിയെ  കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുംബിക്കുവാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോഴാണ് രാജന്‍റെ ദേഹത്ത് ശ്രീജിത്തിന്‍റെ അടി വീണത്‌ .പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള ശ്രീജിത്തിന്‍റെ പ്രഹരം മൂലം രാജന്‍ നിലംപതിച്ചു .,,രാജന്‍ എഴുനേറ്റ് ശ്രീജിത്തിന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ പാഞ്ഞു .

,, എടാ ദ്രോഹി  കൂടെ നടന്നിട്ട് ചതിക്കുന്നുവോ ,,

പിന്നീട് അവിടെ ഘോരയുദ്ധം അരങ്ങേറി രാജന്‍ അവശനായി നിലംപതിച്ചു ജയലക്ഷ്മി പകച്ചു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു ശ്രീജിത്ത് അവളുടെ അരികില്‍ വന്നുപറഞ്ഞു

,, കുട്ടി പൊയ്ക്കോളൂ ഇനിയും വൈകിയാല്‍ പതിവായി പോകുന്ന ബസ്സ് കിട്ടില്ല ,,

പൊടുന്നനെയാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി അത് സംഭവിച്ചത് .രാജന്‍ അരയില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന കഠാര ഉറയില്‍ നിന്നും വലിച്ചൂരി ശ്രീജിത്തിനെ പുറകില്‍ നിന്നും കുത്തി .നട്ടെല്ലിനു മുകളിലായി കുത്തിയ കഠാര വലിച്ചൂരി രാജന്‍ പാടവരമ്പിലൂടെ ഓടി മറഞ്ഞു .മുറിവില്‍ നിന്നും രക്തം പുറത്തേക്ക് ചീറ്റി .ജയലക്ഷ്മി തന്‍റെ ഷാള്‍ ക്കൊണ്ട് അയാളുടെ അരക്കെട്ടിനു  ചുറ്റിലും കെട്ടി .ശ്രീജിത്തിന്‍റെ ജീവന്‍ രക്ഷിക്കാനായി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ സഹായത്തിനായി ഉറക്കെ  വിളിച്ചു .പരിസരത്ത് ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .ശ്രീജിത്തിനെ തങ്ങി പ്പിടിച്ച് അയാളുടെ വലതു  കൈ അവളുടെ തോളിലൂടെ ഇട്ട് ക്കൊണ്ട് അല്പദൂരം നടന്നു പക്ഷെ അയാള്‍ കുഴഞ്ഞു വീണു .ശ്രീജിത്തിന്നെ പാതയോരത്ത് കിടത്തി അവള്‍ വീട്ടിലേക്ക് ഓടി .കലാലയത്തിലേക്ക്‌ പോയ ജയലക്ഷ്മി  രക്തംപുരണ്ട വസ്ത്രങ്ങളുമായി തിരികെ വന്നപ്പോള്‍  അമ്മയും വിജയലക്ഷ്മിയും പരിഭ്രാന്തരായി .ഉണ്ടായ സംഭവങ്ങള്‍ അവള്‍ വിവരിച്ച് തിടുക്കത്തില്‍  ഫോണ്‍ നമ്പറുകള്‍ എഴുതി വെക്കുന്ന പുസ്തകം എടുത്ത് നമ്പര്‍ നോക്കി സന്നദ്ധസംഘടനയുടെ  ആംബുലന്‍സിനു  വിളിച്ചു.ജയലക്ഷ്മി വീണ്ടും ശ്രീജിത്തിന്‍റെ അരികിലേക്ക് പോകുവാന്‍ തുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ അമ്മ തടഞ്ഞുനിര്‍‍ത്തി പറഞ്ഞു .

,, മോള് ഇനി അവിടേക്ക് പോകേണ്ട ആംബുലന്‍സ് വന്ന് അവര് അയാളെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയിക്കൊളൂം.കോളനിയിലുള്ളവരെ സഹായിക്കുവാന്‍ പോയാല്‍ പുലിവാലാകും   ,,

,, എന്താ അമ്മ ഈ പറയുന്നേ ഞാന്‍ കാരണമാ ആ പാവത്തിന് ഈ ഗതി വന്നത് അമ്മ കുറച്ച് രൂപ ഇങ്ങ് എടുത്തേ എനിക്ക് അവിടേക്ക് പോകണം അയാളെ  ന ആശുപതിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകണം  ,,

അമ്മ  വിജയലക്ഷ്മിയുടെ കൈയില്‍ അവധിക്കുള്ള അപേക്ഷ എഴുതി നല്‍കി  അവളോട്‌ വിദ്യാലയത്തിലേക്ക്‌ പോകുവാന്‍ പറഞ്ഞ് അമ്മയും ജയലക്ഷ്മിയുടെ കൂടെ പോയി .ശ്രീജിത്തിന്‍റെ അരികില്‍ പോയപ്പോള്‍ അയാള്‍ അസഹ്യമായ വേദനയാല്‍ പുളയുകയായിരുന്നു ഏതാനും സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആംബുലന്‍സ് ചീറി പ്പാഞ്ഞു വന്നു. അപ്പോഴേക്കും അവിടെ ആളുകളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു .ആശുപത്രിയില്‍ എത്തിയ ഉടനെ ശ്രീജിത്തിനെ അത്യാഹിത വിഭാഗത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചു .ഏതാനും സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ അമ്മയും സുഹൃത്തുക്കളും എത്തി അമ്മ സ്വയം ഉരുവിടുന്നത്  ജയലക്ഷ്മി കേട്ടൂ .

,, നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞതാ അവനുമായുള്ള കൂട്ടുകെട്ട് അവസാനിപ്പിക്കുവാന്‍ എന്‍റെ മോന്‍ എന്‍റെ വാക്ക്  കേട്ടില്ല .അവന്‍റെ കൂടെ കൂടിയതില്‍ പിന്നെ എന്‍റെ മോന്‍റെ സ്വഭാവം തന്നെ മാറിപ്പോയി. എന്നോട് അവന് സ്നേഹമില്ലാണ്ടായിപ്പോയി .ഈശ്വരാ എനിക്ക് ഈ ഭൂമിയില്‍  എന്‍റെ മോന്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ അവനെ കാത്തുരക്ഷിക്കണേ ,,

ജയലക്ഷ്മി ശ്രീജിത്തിന്‍റെ  ജീവനുവേണ്ടി  പ്രാര്‍ഥിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു .തനിക്കുവേണ്ടിയാണ് ശ്രീജിത്ത് വേദന സഹിക്കുന്നത് എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ അവളുടെ സങ്കടം അധികമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു  .സന്ധ്യയോടെ   ശ്രീജിത്ത്  അപകടനില നില തരണം ചെയ്തു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജയലക്ഷ്മിയും അമ്മയും വീട്ടിലേക്ക് തിരികെപോന്നു .പോരുമ്പോള്‍ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ അമ്മയുടെ കൈവശം കുറെയേറെ രൂപയും കൊടുത്തു .രാജനെ പോലീസ്‌ അറസ്റ്റു ചെയ്തു കൊണ്ടുപോയി എന്ന് കവലയില്‍ ബസ്സ് ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ത്തന്നെ ജയലക്ഷ്മി അറിഞ്ഞൂ .നേരം ഇരുട്ടിയിരിക്കുന്നു .വഴിവിളക്കുകള്‍ പാതയോരങ്ങളില്‍ അങ്ങിങ്ങായി പ്രകാശം പരത്തുന്നുണ്ട് സന്ധ്യമയങ്ങിയാല്‍ ഈ വഴിയിലൂടെ അച്ഛന്‍റെ കൂടെ മാത്രമേ  യാത്ര ചെയ്ത ഓര്‍മ്മയുള്ളൂ .പാടശേഖരങ്ങളില്‍  ചിവിടുകളുടെ ശബ്ദം മാത്രം .ജയലക്ഷ്മിയും അമ്മയും തിടുക്കത്തില്‍ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ വിജയലക്ഷ്മിക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കാന്‍ അയല്പക്കത്തെ നാണിത്തള്ള ഉണ്ടായിരുന്നു .   രണ്ടാഴ്ചയോളം ശ്രീജിത്തിന്  ആശുപത്രി  കഴിയേണ്ടിവന്നു .കലാലയത്തില്‍ നിന്നും പോരുമ്പോഴും അവധി ദിവസ്സങ്ങളിലും ജയലക്ഷ്മി ആശുപത്രിയില്‍ പോയിപോന്നിരുന്നു .ആശുപത്രിയില്‍ വെച്ച് ശ്രീജിത്തിനെക്കൊണ്ട് ഇനിയൊരിക്കലും കൊട്ടേഷന്‍ സംഘത്തില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയില്ല എന്ന്  ശപഥം ചെയ്യിക്കുകയും ചെയ്തു .ശ്രീജിത്ത് നല്ലൊരു ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ജയലക്ഷ്മിയുടെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു .കോടതി രാജനെ രണ്ടുവര്‍ഷത്തേക്ക് തടങ്കല്‍ ശിക്ഷ വിധിച്ചു .

ശ്രീജിത്തിന്‍റെ സ്വഭാവ മാറ്റം കൂടുതല്‍ സന്തോഷിപ്പിച്ചത് ജയലക്ഷ്മിയെയാണ് .അവള്‍ പതിയെപ്പതിയെ ശ്രീജിത്തുമായി കൂടുതല്‍ അടുത്തു .പതിവായി വഴിയില്‍ അവര്‍ കണ്ടുമുട്ടി  കേരള പബ്ലിക് സർവീസ് കമ്മീഷനിലേക്ക് വില്ലേജ് ഓഫീസിലെ ഉദ്യോഗത്തിനായി  ശ്രീജിത്തിനു വേണ്ടി  ജയലക്ഷ്മി  വെബ്സൈറ്റിലൂടെ അപേക്ഷ സമര്‍പ്പിച്ചു .അധികനാള്‍ കഴിയും മുമ്പേ പരീക്ഷ എഴുതുവാനായി   ശ്രീജിത്തിന് അറിയിപ്പ് ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു .അറിയിപ്പ് ലഭിച്ചപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്തിന് ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി .ജയലക്ഷ്മിയോട് ശ്രീജിത്ത് തന്‍റെ നന്ദിയും കടപ്പാടും അറിയിച്ചു .  ജയലക്ഷ്മിയുടെ പ്രേരണയാല്‍ ശ്രീജിത്ത് പരീക്ഷ എഴുതുകയും റാങ്കോട് കൂടി വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു .ശ്രീജിത്ത് സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനായി ചുമതലയേറ്റു .  ഒരു വര്‍ഷം കഴിയുമ്പോഴേക്കും ശ്രീജിത്തും ജയലക്ഷ്മിയും പിരിയുവാന്‍ ആവാത്ത വിധം പ്രണയ ബന്ധിതരായി .പൊടുന്നനെ ഉണ്ടായ അമ്മയുടെ വിയോഗം ശ്രീജിത്തിനെ മാനസീകമായി തളര്‍ത്തി .അയാളുടെ ഏക ആശ്വാസം ജയലക്ഷ്മി മാത്രമായിരുന്നു .ശ്രീജിത്ത് കോളനിയിലെ തന്‍റെ വീട് വില്പന ചെയ്ത് ഉദ്യോഗത്തില്‍ നിന്നും ലഭിച്ച സമ്പാദ്യവും കൂട്ടി ജയലക്ഷ്മിയുടെ വീടിന് അടുത്തായി  ഒരു പുരയിടം വാങ്ങിച്ചു .  രണ്ടു കിടപ്പു മുറിയുള്ള വീട് വളരെ ഭംഗിയോടെ നിര്‍മിച്ചതായിരുന്നു .ശ്രീജിത്തിന്‍റെ  അരികിലേക്ക് പോകുന്നതിനു ജയലക്ഷ്മിക്ക് വിലക്ക് ഉണ്ടായി .അവധിക്കു വന്ന അച്ഛനാണ് ജയലക്ഷ്മിയോട് പറഞ്ഞത് .

,, അന്യ പുരുഷനുമായി വഴിയിലൂടെ  പതിവായി  സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നടക്കുകയും അയാള്‍ തനിച്ചു താമസിക്കുന്ന വീട്ടില്‍ പോകുകയും ചെയ്യുന്നത് സമൂഹത്തിന് അംഗീകരിക്കുവാന്‍ കഴിയുകയില്ല .എന്‍റെ മോള് തെറ്റ് ചെയ്യില്ലാ എന്ന് അച്ഛന് നന്നായി അറിയാം .എന്‍റെ മോള്‍ക്ക്‌ വിവാഹാലോചനയുമായി വരുന്നവര്‍ ഈ വിവരം അറിഞ്ഞാല്‍ വിവാഹം തന്നെ മുടങ്ങിപ്പോകും .വേണ്ട എന്‍റെ കുട്ടി ഇനി അയാളുമായി സംസാരിക്കുകയോ അയാളുടെ വീട്ടില്‍ പോകുകയോ അരുത്.അയാളുമായുള്ള ബന്ധം നമുക്ക് ചേരില്ല  ,,

ജയലക്ഷ്മി ഒന്നും  ഉരിയാടാതെ കിടപ്പുമുറിയില്‍ പോയി മെത്തയില്‍ കിടന്നു കരഞ്ഞു .അച്ഛന്‍ തിരികെ പോകുന്നതിന് രണ്ടു ദിവസ്സം മുന്നെ ശ്രീജിത്ത് ജയലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛനെ കാണുവാനായി വീട്ടിലേക്ക് വന്നു   .പടിപ്പുര കടന്നപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ വാഴത്തോട്ടത്തില്‍ പഴക്കുല വെട്ടുകയായിരുന്നു .പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അതിഥിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ തലയില്‍ കെട്ടിയ തോര്‍ത്ത് മുണ്ട് അഴിച്ച് തോളില്‍ ഇട്ടുക്കൊണ്ട് ശ്രീജിത്തിനോടായി പറഞ്ഞു .

,, കയറിയിരിക്കു ഞാന്‍ ഈ പഴക്കുല കൈയാലപുരയില്‍  കൊണ്ടുവെച്ച് ഉടനെ വരാം ,,

ശ്രീജിത്ത് പൂമുഖത്ത് കയറി ചാരുപടിയിയില്‍ ഇരുന്നു .പേരുകേട്ട തറവാടായ ഈ മാളികയുടെ പടിപ്പുര കടന്ന ഓര്‍മ്മ അയാള്‍ക്കില്ല .ഇവിടേയ്ക്ക് വന്ന ഉദ്ദേശം ജയലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛന്‍ അറിയുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന പ്രതികരണത്തെ ക്കുറിച്ച് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഹൃദയമിടിപ്പിന്‍റെ താളം പെരുമ്പറ മുഴങ്ങുന്നത് പോലെ അയാള്‍ക്ക്‌ അനുഭവപ്പെട്ടു .ജയലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛന്‍ പൂമുഖത്തേക്ക്‌ കയറി വന്നപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്ത് എഴുന്നേറ്റു നിന്നു .അച്ഛന്‍ ഇരിക്കുവാന്‍ ആംഗ്യം കാട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

,, ശ്രീജിത്ത് എന്നല്ലെ പേര് ,,

വിനയത്തോടെ ശ്രീജിത്ത് പറഞ്ഞു .

,, അതെ ഞാന്‍ പറയുന്നത് അവിവേകമാണെങ്കില്‍ എന്നോട് പൊറുക്കണം .താളം തെറ്റിയ എന്‍റെ ജീവിതം നേര്‍വഴിക്കാക്കിയത്  ജയലക്ഷ്മിയാണ് .ഇപ്പോള്‍ എനിക്ക് തരക്കേടില്ലാത്ത സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗമുണ്ട്. പട്ടിണി കൂടാതെ അങ്ങയുടെ മകളെ പോറ്റുവാന്‍ എനിക്കാവും എന്ന വിശ്വാസവും എനിക്കുണ്ട് .അങ്ങയുടെ മകളെ എനിക്ക് വിവാഹം ചെയ്തു തന്നുകൂടെ.പറ്റില്ല എന്നാണ് അങ്ങയുടെ മറുപടിയെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഈ ഗ്രാമം വിട്ട് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പൊയ്ക്കോളാം  ,,

വിനയത്തോടെയുള്ള സംസാരവും തന്റെടത്തോടെ വിവാഹാലോചനയുമായി   നേരിട്ടുവരികയും ചെയ്ത ശ്രീജിത്തിനോട് അച്ഛന് മതിപ്പുളവാക്കി .ആലോചിച്ചു വിവരം അറിയിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ശ്രീജിത്തിനെ അച്ഛന്‍  പറഞ്ഞയച്ചു .ഭാര്യയുമായി സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ ജയലക്ഷ്മിക്ക് ശ്രീജിത്തിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്‍റെ ആഴം അയാള്‍ക്ക്‌ ഊഹിക്കുവാനായി .മകളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് മുന്‍പാകെ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ തറവാട് മഹിമയും സാമ്പത്തീക ചുറ്റുപാടും അവര്‍ കാര്യമായി എടുത്തില്ല .അടുത്ത ദിവസ്സം ജയലക്ഷ്മിയുടെ അച്ഛന്‍ ശ്രീജിത്തിനെ അയാളുടെ വീട്ടില്‍ പോയി കണ്ടു പറഞ്ഞു .

,, ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളുടെ മകളുടെ ഇഷ്ടമാണ് പ്രധാനം .ഞങ്ങള്‍ക്ക്  വിവാഹത്തിന് സമ്മതമാണ് .ആറുമാസം കഴിഞ്ഞാല്‍ ഞാന്‍ അവധിക്ക് വരും അപ്പോള്‍ ആര്‍ഭാടമായി തന്നെ വിവാഹം നടത്താം ,,

അച്ഛന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ശ്രീജിത്തിന് വിശ്വസിക്കുവാന്‍ ആവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല  അയാള്‍ .സന്തോഷംപൂണ്ടു .കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ ദിനരാത്രങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞുപോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു . ആറുമാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജയലക്ഷ്മി ശ്രീജിത്തിന്‍റെ സ്വന്തമായി .സന്തോഷപ്രദമായ ജീവിതം രണ്ടുപേരും ആസ്വദിച്ചു  . രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ തടവു ശിക്ഷ കഴിഞ്ഞ് രാജന്‍ ജയില്‍ മോചിതനായി .അയാളുടെ മനസ്സില്‍ ശ്രീജിത്തിനോടുള്ള പക ആളിക്കത്തി .ഇഷ്ടപ്പെട്ട പെണ്ണിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടതിലായിരുന്നു അയാളുടെ പക .രാജന്‍  മതത്തെ പ്രതിദിനം ചെയ്യുന്ന തീവ്ര പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളില്‍ വിശ്വാസം അര്‍പ്പിക്കുന്നവരുമായി കൂടുതല്‍ അടുത്തു .പണ്ട് ശ്രീജിത്ത് അവരുടെ ഒരു പ്രവര്‍ത്തകനെ കൊലപാതകം ചെയ്ത കേസിലെ പ്രതിയായിരുന്നു .അന്ന് ശ്രീജിത്ത് തെളിവുകളുടെ അഭാവത്തില്‍ രക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു .രാജന്‍ മാസം തോറും കൂടുന്ന മീറ്റിങ്ങില്‍ പറഞ്ഞു .

,, നമ്മുടെ പാര്‍ട്ടിയില്‍ സജീവമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന പ്രവര്‍ത്തകന്‍റെ കൊലപാതകത്തിന് ആസൂത്രണംചെയ്ത പലരും ശിക്ഷ പോലും ലഭിക്കാതെ ഈ ഗ്രാമത്തില്‍ തന്നെ സുഖമായി ജീവിക്കുന്നുണ്ട് അങ്ങനെയുള്ളവരെ നമുക്ക് ഈ ഭൂലോകത്ത് നിന്നും ഉന്മൂലനം ചെയ്യണം ,,

ചര്‍ച്ചയ്ക്കൊടുവില്‍ കൊലപാതകങ്ങള്‍ക്കുള്ള ലീസ്റ്റ്  തയ്യാറായി .ആ ഗ്രാമത്തിലെ മൂന്നു പേരുടെ പേരുകളില്‍ ഒന്നാമതായി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടത് .ശ്രീജിത്തായിരുന്നു .മനസ്സില്‍ പിറവിയെടുത്ത  തിരക്കഥ അതേപടി പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാന്‍ കഴിയും എന്ന തിരിച്ചറിവ് രാജനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു .  രണ്ടാ ദിവസ്സം .ശ്രീജിത്തും ജയലക്ഷ്മിയും പട്ടണത്തില്‍ രാവിലെ പറഞ്ഞതു പ്രകാരം കണ്ടുമുട്ടി .രണ്ടുമാസം കൂടി കഴിഞ്ഞാല്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ അവസാന വര്‍ഷ പരീക്ഷയാണ് .രണ്ടുപേര്‍ക്കും ഒരേ ജോഡി വസ്ത്രങ്ങളും വീട്ടിലേക്കു വേണ്ടുന്ന അവശ്യസാധനങ്ങളും വാങ്ങി തിരികെ വീട്ടില്‍ എത്തി അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രണ്ടുപേരും ജയലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടില്‍ പോയി അവിടെ നിന്നും അത്താഴം കഴിച്ചതിനു ശേഷം സമയം ഒന്‍പതു മണി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക്  തിരികെ പോന്നു .കിടക്കുവാനായപ്പോള്‍ ശ്രീജിത്ത് വീടിന് പുറത്തുള്ള ബാത്രൂമിലേക്ക് പോയനേരം ഒരു കൂട്ടം യുവാക്കള്‍ ആയുധങ്ങളുമായി  വീടിന് അകത്തേക്ക് കയറിയത് .ജയലക്ഷ്മി യുവാക്കളെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഭയന്നു .അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ നിലവിളിച്ചു രണ്ടാമത് നിലവിളിക്കുവാനായി തുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ രാജന്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ വായില്‍ തുണി തിരുകിക്കയറ്റി  ജനല്‍ ക്കമ്പിയില്‍ കെട്ടിയിട്ടു .

ബഹളം കേട്ട് ഓടിവന്ന ശ്രീജിത്തിന്‍റെ ശരീരമാസകലം  തുരുതുരെ വടിവാള്‍ കൊണ്ടുള്ള വെട്ടുകള്‍  ഏറ്റു അയാള്‍ക്ക്‌ ശബ്ദിക്കുവാന്‍ പോലും ആവാതെ നിലത്തു കിടന്ന് പിടഞ്ഞു മരിച്ചു .മരണം ഉറപ്പാക്കിയതിനു ശേഷം ശ്രീജിത്തിന്‍റെ മൃതദേഹവുമായി യുവാക്കള്‍ യാത്രയായി. തെളിവുകള്‍ നശിപ്പിക്കുവാനായി ശ്രീജിത്തിന്‍റെ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും  മുറ്റത്ത് ഒഴുകിയ രക്തം മണ്ണോടെ നീക്കം ചെയ്തിരുന്നു .അങ്ങിനെ ചെയ്തത് രാജന്‍റെ നിര്‍ദ്ദേശ പ്രകാരമായിരുന്നു .കെട്ടിയിട്ട ജയലക്ഷ്മി ശ്രീജിത്ത് കൊലചെയ്യപ്പെട്ട വിവരം അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല .

ജയലക്ഷ്മി  ഒന്ന് ഉരിയാടാന്‍ പോലുമാവാതെ നിസഹായയായി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു . ഏറെ നേരമായിട്ടും ശ്രീജിത്തിനെ  അകത്തേക്ക് കാണാതെയായപ്പോള്‍ അവളുടെ ഭയം അധികരിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു .മണിക്കൂറുകള്‍ പൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു .ഉമ്മറത്ത് കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ തുറന്നിട്ട വാതിലിലേക്ക് നോക്കി അപ്പോള്‍ ക്ലോക്കില്‍  രണ്ടുമണിയുടെ ബെല്ലടിച്ചു .ശ്രീജിത്ത് അകത്തേക്ക് വന്ന് തന്നെ കെട്ടിയിയ കയര്‍ അഴിക്കും എന്ന  പ്രതീക്ഷയോടെ വീണ്ടും വാതിലിലേക്ക് നോക്കിയ ജയലക്ഷ്മി നടുങ്ങിവിറച്ചു .മന്ദസ്മിതനായി രാജന്‍ തന്‍റെ ശരീരത്തിലേക്ക് ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കി നില്ക്കുന്നു  .വാതിലുകള്‍ കൊട്ടിയടച്ചതിനു ശേഷം രാജന്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ കെട്ടഴിച്ചു മാറ്റി .വായില്‍ നിന്നും തുണി മാറ്റുവാന്‍ ശ്രമിച്ച ജയലക്ഷ്മിയുടെ കരണത്ത് രാജന്‍ ശക്തിയായി അടിച്ചു .അടിയുടെ ശക്തിയില്‍ ജയലക്ഷ്മി നിലംപതിച്ചു .നിലത്തുനിന്നു എഴുന്നേല്‍ക്കുന്നതിനു മുന്പ്‌ ജയലക്ഷ്മിയുടെ രണ്ടു കയ്യും പുറകിലേക്ക് ചേര്‍ത്തു കെട്ടി രാജന്‍ ആക്രോശിച്ചു .

,, കഴുവേറിടെ മോളെ എന്‍റെ പ്രണയം നീ സ്വീകരിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്ന് നിനക്ക് ഈ ഭൂലോകത്ത് സുഖമായി ജീവിക്കാമായിരുന്നു. നീ എന്താ കരുതിയെ അവനേം കെട്ടി സുഖമായി ജീവിക്കാമെന്നോ .അവന്‍റെ ശവം പോലും ഇനി ആര്‍ക്കും കാണുവാന്‍ കഴിയുകയില്ല അവനെ ഞങ്ങള്‍  കത്തിച്ചു ചാരമാക്കി കളഞ്ഞു .ചാരം കടലിലും ഒഴുക്കി.നിന്നെ ഞാന്‍ വധിക്കില്ല നീ നരകയാതന അനുഭവിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണണം  ,,

മദ്യത്തിന്‍റെ രൂക്ഷ  ഗന്ധം  മുറിയാകെ നിറഞ്ഞു നിന്നു .ജയലക്ഷ്മിയുടെ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും രാജന്‍ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി നീക്കം ചെയ്തു .കെട്ടില്‍ കുരുങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങള്‍ അയാള്‍ വലിച്ചുകീറിയെടുക്കുമ്പോള്‍  വേദനകൊണ്ട് അവള്‍ പുളഞ്ഞു .നിലത്ത് കിടന്നിരുന്ന ജയലക്ഷ്മിയുടെ   ഓരോരെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ അഴിച്ചു മാറ്റുമ്പോഴും  അയാള്‍ കുനിഞ്ഞുനിന്ന്‌ കാലുകള്‍ ക്കൊണ്ട് ജയലക്ഷ്മിയെ  തിരിച്ചും മറിച്ചും ഇടുന്നുണ്ടായിരുന്നു .വിവസ്ത്രയാക്കപ്പെട്ട ജയലക്ഷ്മിയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് രാജന്‍ മെഴുകുതിരി കത്തിച്ച് കത്തുന്ന  മെഴുക് ഇറ്റിച്ചു ക്കൊണ്ടിരുന്നു .ഒരേ തുള്ളി മെഴുകും അവളുടെ ശരീരത്തില്‍ പതിക്കുമ്പോഴും നിലത്തു കിടന്ന് എഴുന്നേല്‍ക്കുവാന്‍ പോലും കഴിയാതെ വേദനക്കൊണ്ട് അവള്‍  പുളഞ്ഞു .അയാള്‍ അപ്പോഴേക്കും ഒരു മനുഷ്യ മൃഗമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു . മണിക്കൂറുകളോളം അയാള്‍ പലവട്ടം അവളെ ഭോഗിച്ചു .രക്തസ്രാവം മൂലം അവളുടെ നഗ്നമായ ശരീരം   തറയില്‍ നിന്നും തെന്നിമാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു  .അബോധാവസ്ഥയില്‍ നിന്നും ഉണരുമ്പോള്‍ ജയലക്ഷ്മി ആശുപത്രിയിലെ   അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിലെ ഡോക്ടര്‍മാരുടെ  പരിചരണത്തിലായിരുന്നു .

ഏതാനും ദിവസ്സങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ജയലക്ഷ്മി  സംസാരിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ പോലീസ്സുകാര്‍ മൊഴിയെടുക്കുവാനായി ആശുപത്രിയില്‍ വന്നു .അവള്‍ രാജനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല .അവളുടെ രാജനോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത പക മനസ്സില്‍ ആളിക്കത്തുകയയിരുന്നു .തന്‍റെ ജീവിതം ശിഥിലമാക്കിയ ആ ദ്രോഹിയെ സുഖവാസത്തിന്‌ ജയിലിലേക്ക് അയക്കുവാന്‍ അവള്‍ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു .സൌമ്യ വധക്കേസിലെ പ്രതി  ഗോവിന്ദച്ചാമിയുടെ പത്രത്തില്‍ വന്ന  ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുന്നതിന് മുന്‍പുള്ള എല്ലുന്തിയ  ചിത്രവും, ഈ അടുത്തകാലത്ത് പത്രത്തില്‍ വന്ന ചിത്രവും ജയലക്ഷ്മിയുടെ മനസ്സില്‍ തികട്ടിവന്നു .കൊടും പാതകങ്ങള്‍ ചെയ്തവര്‍ക്ക് തക്കതായ ശിക്ഷ ലഭിച്ചാല്‍ തനിക്ക് ഈ ദുര്‍വിധി ഒരിക്കലും സംഭവിക്കുമായിരുന്നില്ല .നിഷ്‌ഠൂരമായ കുറ്റകൃത്യങ്ങള്‍ എത്രയോ തവണ രാജന്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നിട്ടും യാതൊരുവിധ ഭയാശങ്കകളും കൂടാതെ അയാള്‍ നീചത്വം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു .രാജനെ ഈ ഭൂലോകത്തുനിന്നും ഉന്മൂലനം ചെയ്യുവാനായിരിക്കും ഇനിയുള്ള തന്‍റെ ജീവിതമെന്ന്   ജയലക്ഷ്മി  സ്വയം പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു . അതിനായി അവള്‍ ഒരുക്കങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു .

ശരീരത്തിലെ പരിക്കുകള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും മാറിയെങ്കിലും മനസ്സിന് ഏറ്റ പരിക്കുകള്‍ അവളുടെ ജീവിതാവസാനംവരെ മാറില്ലാ എന്നവള്‍ക്ക് ബോധ്യമായി .ജയലക്ഷ്മി  ഡിഗ്രി അവസാനവര്‍ഷ പരീക്ഷ എഴുതി .കലാലയത്തിലെ പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളുമായി രാജനെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുവാന്‍  കൂടിയാലോചനകള്‍ നിരന്തരം ഉണ്ടായി . എന്തിനും  തന്‍റെ കൂടെ നില്‍ക്കാവുന്ന ഏഴു സുഹൃത്തുക്കളെ അവള്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തു .രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും അഞ്ചു ആണ്‍കുട്ടികളും കൂടിയ എട്ട് അംഗ സംഘം ജയലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടില്‍ പലപ്പോഴായി കൂടിയാലോചനകള്‍ നടത്തിയതില്‍ നിന്നും ഉണ്ടായ തീരുമാനം .പ്രണയത്തിലൂടെ രാജനെ തങ്ങളുടെ വരുതിയിലാക്കുക എന്നതായിരുന്നു .പ്രണയത്തിലൂടെ രാജനെ കീഴ്പെടുത്തുവാന്‍ ജയലക്ഷ്മിയുടെ ആത്മസുഹൃത്തും  തന്റേടിയുമായ  ഉണ്ണിമായ സന്നദ്ധത പ്രകടിപ്പിച്ചു . ഉണ്ണിമായ രാജന്‍റെ അയല്പക്കത്തെ വീട്ടിലെ പെണ്‍കുട്ടിയുമായി ചങ്ങാത്തത്തിലായി .രാജന്‍റെ  അയല്പക്കത്തെ വീട്ടില്‍ ഉണ്ണിമായ പലപ്പോഴായി പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു .താമസിയാതെ രാജനെ ഉണ്ണിമായ തന്‍റെ വരുതിയിലാക്കി .ശ്രീജിത്തിന്‍റെ ഉദ്യോഗം ജയലക്ഷ്മിക്ക് ലഭിച്ചു .മനസ്സില്‍ രാജനോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത പകയുമായി ജയലക്ഷ്മി ഉദ്യോഗത്തിന് പോയിത്തുടങ്ങി .

രണ്ടുമാസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും രാജന് ഉണ്ണിമായയെ പിരിഞ്ഞിരിക്കാന്‍ കഴിയാതെയായി .രാജന്‍ പുകവലിക്കുമ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ പുകവലിക്കുവാന്‍ ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു .എന്തിനും താന്‍ തയ്യാറാണ് എന്ന് അയാളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാന്‍ അവള്‍ വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്തു .കലാലയത്തിലെ ആനുവല്‍ ഡേയ്ക്ക് നാടകം സംവിധാനം ചെയ്ത രതീഷിന്‍റെ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ ഉണ്ണിമായ അതേപടി  പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു   .ഒരു ദിവസ്സം രാജന്‍ അയാളുടെ വീട്ടില്‍ ആരുമില്ലാത്ത ദിവസ്സം  ഉണ്ണിമായയെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു .എതിര്‍പ്പു പറയാതെ അവള്‍ അയാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു .അകത്തേക്ക് ഉണ്ണിമായ കയറിയപ്പോള്‍ രാജന്‍ കതകിന്‍റെ സക്ഷയിട്ട് അവളെ തന്‍റെ മാറോട് ചേര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ പറഞ്ഞു .

,, എത്ര നാളുകളായി ഞാന്‍ ഇങ്ങിനെയൊരു നിമിഷത്തിനു വേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു ,,

രാജന്‍ അവളുടെ കവിളുകളില്‍ തലോടി ചോദിച്ചു .

,, എന്നെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണോ ,,

,, ഊം എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ് ജീവിതം ആസ്വദിക്കുവാനുള്ളതാണ് ഞാന്‍ ഒരു ദിവസ്സം വീട്ടില്‍ അമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോകുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞു വരാം. ഒരു ഇടം കണ്ടെത്തിക്കോളൂ നമുക്ക്  ഫസ്റ്റ് ശോ സിനിമയ്ക്ക് പോയി  രാത്രി നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും കൂടാം. ഇവിടെ അടുത്ത് ആള്‍ താമസം ഇല്ലാത്ത വീടുണ്ടോ നമുക്ക് രാത്രി അവിടെ തങ്ങാം   അന്ന് എനിക്ക് രാജേട്ടന്‍റെ കരുത്തറിയണം ,,

രാജന്‍ അല്പനേരം ആലോചിച്ചു പറഞ്ഞു

,, ഉണ്ട് ഇവിടെ അടുത്ത് ആള്‍താമസം ഇല്ലാത്ത ഒരു വീടുണ്ട് നാളെ നമുക്ക് അവിടെ  കൂടാം ,,

.. ഞാന്‍ പട്ടണത്തില്‍ വൈകീട്ട് കാത്തുനില്‍ക്കാം സിനിമയ്ക്ക് പോയതിനു ശേഷം നമുക്ക് ആ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം ,,

ആ ഗ്രാമത്തിലിപ്പോള്‍  ആള്‍താമസം ഇല്ലാത്ത വീട് ശ്രീജിത്തിന്‍റെ  വീട് മാത്രമായിരുന്നു .ശ്രീജിത്തിന്‍റെ തിരോധാനത്തിനു ശേഷം ജയലക്ഷ്മി സ്വവസതിയിലേക്ക് താമസം മാറിയിരുന്നു .

രാജന്‍ ഉണ്ണിമായയെ തന്‍റെ ശരീരത്തോട് കൂടുതല്‍ അടുപ്പിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ കുതറി മാറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

,, ഇനി ഞാന്‍ പൊയ്ക്കോട്ടേ ...നമുക്ക് നാളെ കാണാം ,,

അല്പം നടന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നുക്കൊണ്ട് ഉണ്ണിമായ പറഞ്ഞു .

,, നാളെ എനിക്ക് അല്പം മദ്യപിക്കണം എന്ന് കലശലായ മോഹം തോന്നുന്നു നാളെ മദ്യവും കരുതിക്കോളൂ ,,

താന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ ഉണ്ണിമായ സംസാരിക്കുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതില്‍ രാജന്‍ അതിയായി  സന്തോഷിച്ചു .

ഉണ്ണിമായ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നുനീങ്ങി.അവള്‍ അവിടെനിന്നും നേരെ പോയത് ജയലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് .ജയലക്ഷ്മി ഉദ്യോഗം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടില്‍ അപ്പോള്‍ എത്തിയിരുന്നില്ല .ഉണ്ണിമായ ജയലക്ഷ്മിയുടെ അമ്മയുമായി സംസാരിച്ചിരുന്നു .ഏതാനും സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ വന്നു .പടിപ്പുര കടന്ന് ജയലക്ഷ്മി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ ജയലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തേക്ക്‌ നടന്നു .ജയലക്ഷ്മിയുടെ ശരീരം ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു .കണ്‍ തടങ്ങളിള്‍  കറുപ്പ് നിറം പടര്‍ന്നിരിക്കുന്നു  .  എണ്ണ പുരളാത്ത തലമുടി കാറ്റിനാല്‍ മുഖത്തേക്ക് വീണത്‌ തലയിലേക്ക് മാടിഒതുക്കിക്കൊണ്ട് .ജയലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു .

,, എനിക്കുവേണ്ടി നന്നായി ക്ഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടല്ലേ ...നമ്മള്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത് പോലെ കാര്യങ്ങള്‍ നടക്കുമോ ?,,

ഉണ്ണിമായ ജയലക്ഷ്മിയുടെ തോളില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു .

,, നടക്കും എന്നില്‍ നിക്ഷിപ്തമായ ജോലി നാളെ അവസാനിക്കും .നമ്മളില്‍ പ്പെട്ട എല്ലാവരോടും വിവരം ധരിപ്പിച്ചോളൂ ..നാളെ ഞാന്‍ രാത്രി പത്തുമണിക്ക് അയാളെ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക്  എത്തിക്കും .നിങ്ങള്‍ ഏഴുപേരും രാത്രി വീടിനു പുറകില്‍ ഉണ്ടാവണം മദ്യപിക്കുവാന്‍ കൊണ്ടുവരുന്ന മദ്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ഉറക്ക ഗുളിക പൊടിച്ചത് ചേര്‍ക്കും .അയാള്‍ക്ക് പരസഹായം ഇല്ലാതെ എഴുന്നേല്‍ക്കുവാന്‍ കഴിയാതെയായാല്‍  ഞാന്‍ നിങ്ങളെ വിളിക്കാം ,,

ജയലക്ഷ്മി ഉണ്ണിമായയുടെ തോളില്‍ കൈവേച്ചുക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു .

,, ഉണ്ണിമായക്ക് ഭയം തോന്നുന്നുണ്ടോ .ഞാന്‍ കാരണം നിങ്ങള്‍ പിടിക്കപ്പെടുമോ എന്ന് ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു ,,

,,ജയലക്ഷ്മി ഒന്നുക്കൊണ്ടും ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല എല്ലാം നമ്മള്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്തതു പോലെ കലാശിക്കും .അയാള്‍ ജയലക്ഷ്മിയോടു കാട്ടിയ ക്രൂരതയെ കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് യാതൊരുവിധ ഭയവും തോന്നുന്നില്ല. ആ ദ്രോഹിയെ  കൊല്ലണം .വേദനിപ്പിച്ചു വേദനിപ്പിച്ചു കൊല്ലണം ,,

ഉണ്ണിമായ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോള്‍ സംഘത്തിലെ മറ്റുള്ളവരെ ജയലക്ഷ്മി തിടുക്കത്തില്‍ വിവരം അറിയിച്ചു .പ്രതികാരത്തിന്‍റെ അഗ്നി അവളുടെ മനസ്സില്‍ ആളിക്കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

അടുത്ത ദിവസ്സം എട്ട്  അംഗസംഘം  അവരവരുടെ വീടുകളില്‍ സുഹൃത്തിന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് രാപാര്‍ക്കാന്‍ പോകുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞിറങ്ങി .ഉണ്ണിമായ രാജനെ പട്ടണത്തില്‍ സന്ധിച്ചു .മറ്റുള്ളവര്‍ ശ്രീജിത്തിന്‍റെ വീട്ടിലും തങ്ങി ഏതാണ്ട് ഒന്‍പതു മണിയായപ്പോള്‍ വീട്ടിലെ പ്രകാശം അണച്ച് ഏഴംഗ സംഘം രാജനേയും ഉണ്ണിമായയേയും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു .രാത്രി പത്തുമണി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വീട്ടുപടിക്കല്‍ ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ വന്നുനിന്നു .രാജനും ഉണ്ണിമായയും ഓട്ടോറിക്ഷയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി വീടിന്‍റെ പൂമുഖത്ത് വന്നിരുന്നു .ഉണ്ണിമായയുടെ ശരീരത്തില്‍ രാജന്‍ സ്പര്‍ശിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ കരുതിയിരുന്ന രണ്ടു  ഡിസ്പോസിബിള്‍ ഗ്ലാസുകളില്‍ ഉണ്ണിമായ   മദ്യം പകര്‍ന്നു .നിലാവെളിച്ചത്തില്‍ കാമാസക്തനായ രാജന്‍റെ നേര്‍ക്ക്‌ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് മദ്യം നീട്ടി .അയാള്‍ മദ്യം  ഒറ്റവലിക്കകത്താക്കി യപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ രാജനോട്‌ പറഞ്ഞു .

,, നമ്മള്‍  വീടിന്‍റെ പുറത്തിരിക്കുന്നത് ആരുടെയെങ്കിലും ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടാല്‍ നമ്മള്‍ പിടിക്കപ്പെടും. രാജേട്ടന്‍ ഈ കതകിന്‍റെ പൂട്ട്‌ തുറക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു നോക്കൂ ,,

അല്‍പനേരം ആലോചിച്ചതിനു ശേഷം രാജന്‍ പറഞ്ഞു .

,, ഞാന്‍ ഈ പൂട്ട്‌ തകര്‍ക്കുവാന്‍ പറ്റുന്ന കരിങ്കല്‍ ചീള് കിട്ടുമോ എന്ന് നോക്കട്ടെ ,,

രാജന്‍ കരിങ്കല്ല് ചീള് നോക്കുവാന്‍ പോയപ്പോള്‍ കരുതിയിരുന്ന ഉറക്ക ഗുളികകള്‍ പൊടിച്ചത് അവള്‍ മദ്യക്കുപ്പിയില്‍ കലര്‍ത്തി .രാജന്‍ എടുത്തുക്കൊണ്ടുവന്ന  കരിങ്കല്ല്  ചീള് കൊണ്ട് പൂട്ട്‌ തകര്‍ത്തു  .അവര്‍ കൊണ്ട് വന്ന സാധനങ്ങള്‍ എല്ലാം എടുത്ത് അകത്ത് കയറി രാജന്‍ മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചു വെച്ചു .അയാള്‍ ഉണ്ണിമായയെ പുണരുവാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ അയാള്‍ക്ക്‌ മദ്യം പകര്‍ന്നു നല്‍കി .രാജന്‍ അവള്‍ക്കായി പകര്‍ന്നു വെച്ച മദ്യം ഉണ്ണിമായയുടെ നേര്‍ക്ക്‌ നീട്ടി അവള്‍ മദ്യം അല്പം കുടിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചപ്പോള്‍  ഓക്കാനിച്ചു .അപ്പോള്‍ രാജന്‍ ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

,, ഞാന്‍ കരുതി ഇയാള്‍ക്ക് മദ്യപിച്ച് നല്ല ശീലമുണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് ..

,, എനിക്ക് ഇതിന്‍റെ മണം പിടിക്കുന്നില്ല .രാജേട്ടന്‍ കുടിക്കൂ ,,

ഉണ്ണിമായ അയാളില്‍ നിന്നും സിഗരറ്റ് വാങ്ങി കത്തിച്ചു .ഒപ്പം അയാളും സിഗരറ്റ് ചുണ്ടുകളില്‍ വെച്ച് കത്തിച്ചു ആഞ്ഞുവലിച്ചു .അവള്‍ അയാള്‍ക്ക്‌ മദ്യം പകര്‍ന്നു നല്‍കിക്കൊണ്ടിരുന്നു രാജന്‍ മദ്യം ആര്‍ത്തിയോടെ കുടിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു .ചുമരില്‍ ചാരിയിരുന്നിരുന്ന രാജന്‍റെ ഇമകള്‍ തുറക്കുവാന്‍ അയാള്‍ പാടുപ്പെടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ഉണ്ണിമായ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു അവള്‍ അല്പം മാറിനിന്ന് കൈത്തലം അയാളുടെ നേര്‍ക്ക്‌ നീട്ടി .രാജന്‍ അവളുടെ കൈത്തലം നുകരാന്‍ ശ്രമിച്ചു പക്ഷെ അയാളുടെ കൈ പൊങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .അപ്പോള്‍ അവള്‍ സര്‍വശക്തിയുമെടുത്ത് ,, ദ്രോഹീ ,, എന്ന് ആക്രോശിച്ചുക്കൊണ്ട് അയാളുടെ ശിരസ്സിലേക്ക് ആഞ്ഞു ചവിട്ടി .രാജന്‍ നിലംപതിച്ചു അയാള്‍ക്ക്‌ ഒന്ന് അനങ്ങുവാന്‍ പോലും ആവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .മദ്യത്തില്‍ കലര്‍ന്ന ഉറക്ക ഗുളികയുടെ വീര്യം അയാളെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് നയിച്ചിരുന്നു .ഉണ്ണിമായയുടെ ഒച്ച കേട്ടപ്പോള്‍ എഴംഗസംഘം അകത്തേക്ക് ഓടിക്കയറി പിന്നെ അവിടെ ആരെങ്ങേറിയത്‌ കൂട്ട മര്‍ദനമായിരുന്നു .

ജയലക്ഷ്മി മെഴുകുതിരി  കത്തിച്ച് രാജന്‍റെ കണ്ണുകളിലും ശരീരത്തിലും ഇറ്റിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു .  രാജന്‍ നിഷ്കരുണം  വധിക്കപ്പെട്ടു  .മൃദദേഹം സെപ്റ്റിക് ടാങ്കില്‍ കൊണ്ടിട്ട് ടാങ്കിന്‍റെ എല്ലാവശങ്ങളും സിമന്‍റ് തേച്ചുപ്പിടിപ്പിച്ചു .  ശിക്ഷ നടപ്പാക്കേണ്ടുന്നവരുടെ  പട്ടികയിലെ  ആദ്യപേര് ജയലക്ഷ്മി ചുമന്ന മാഷിക്കൊണ്ട് വെട്ടി .നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയില്‍ വിശ്വാസം അര്‍പ്പിക്കുവാന്‍ അവള്‍ക്കായില്ല .ശ്രീജിത്തിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയ  പ്രതികള്‍ അറസ്റ്റു ചെയ്യപ്പെട്ടാലും, അവര്‍  കുറ്റവാളികളാണെന്നു  കോടതിക്ക് ബോധ്യമായാലും .കൂടിയ ശിക്ഷ  കഠിനതടവ്   മാത്രമാകും എന്ന ചിന്തയാണ് ശ്രീജിത്തിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയ പ്രതികള്‍ക്ക്   സ്വയം ശിക്ഷ വിധിക്കാനും സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായത്താല്‍ ശിക്ഷ നടപ്പാക്കാനും പ്രേരിപ്പിച്ചത് .ഒരു ഉറുമ്പിനെപ്പോലും നോവിക്കുവാന്‍ കഴിയാത്ത ജയലക്ഷ്മിയെ ജീവിത സാഹചര്യം കൊലപാതകിയാക്കി മാറ്റി .പ്രതികാരം തീര്‍ക്കുവാന്‍ ജയലക്ഷ്മിയും  സുഹൃത്തുക്കളും തക്കം പാര്‍ത്തിരുന്നു .
                                                           ശുഭം
rasheedthozhiyoor@gmail.com rasheedthozhiyoor.blogspot.com